Nieuws

Een brief aan iedere aardbewoner: filmtip!

In 2015 schreef Paus Franciscus een brief aan iedere aardbewoner over de staat van ons gezamenlijk huis: de Aarde. In vervolg hierop maakte hij samen met anderen een mooie documentaire over zijn brief. In deze brief (Laudato Si) geeft de paus een stem aan vier groepen die in de periferie staan: de armen, de jeugd, de inheemse volken en de natuur zelf. In de film nodigt hij vier mensen uit die deze periferie vertegenwoordigen, om elkaar te ontmoeten en in dialoog te gaan.

Kijk hier de prachtige film en stuur het ook door aan de mensen om je heen of kijk het met een groep. De broeders hebben de film gezien en hopen dat het veel mensen mag inspireren om de aarde weer tot een Levende Aarde te maken.

PAX!

De Broeders van Egmond

 

Meert info: Officiele website film

Nieuwe CD te koop

Bram Verheijen, medewerker van de abdij en leider van de abdijschola, is naast zijn werk voor de abdij ook zanger in ensemble  Cantus Modalis.

O.l.v. Dr. Rebecca Stewart hebben leden van Cantus Modalis en het Ensemble Seconda Prat!ca samengewerkt in een herdenking van de 500e verjaardag van de dood van Josquin Desprez. Zij hebben een CD opgenomen als een hommage aan deze uitzonderlijke renaissance componist met als titel In Memoria Mea.

Op 27 augustus, de sterfdag van Josquin Desprez, waren ze te beluisteren tijdens het festival Oude Muziek in Utrecht.
De CD is vanaf vandaag in de abdijwinkel te koop.

Luister hier naar een fragment van de CD.

NPO Radio 4 besteedde ruim aandacht aan deze componist en ook aan deze CD, waarbij Dr. Rebecca Stewart, zangeres, etnoloog, Josquin-specialist en leider van Cantus Modalis, werd geïnterviewd door het programma Vrije Geluiden: hier te beluisteren

Verdere concerten:

Donderdag 23 september 2021
Festival Musica Antica
Lutherse Kerk, Den Haag om 17.00 en 20.00 uur.
Bekijk hier het programma

Vrijdag 24 september 2021
Festival Musica Sacra
OLV Basiliek, Maastricht om 17.00 uur.
Bekijk hier het programma

In november volgt er een tournee door Zweden.

‘In Memoria Mea’

Bram Verheijen, medewerker van de abdij en leider van de abdijschola, is naast zijn werk voor de abdij ook zanger in ensemble  Cantus Modalis.

O.l.v. Dr. Rebecca Stewart hebben leden van Cantus Modalis en het Ensemble Seconda Prat!ca samengewerkt in een herdenking van de 500e verjaardag van de dood van Josquin Desprez. Zij hebben een CD opgenomen als een hommage aan deze uitzonderlijke renaissance componist met als titel In Memoria Mea.

Op 27 augustus, de sterfdag van Josquin Desprez, waren ze te beluisteren tijdens het festival Oude Muziek in Utrecht.
De CD is vanaf vandaag in de abdijwinkel te koop.

Luister hier naar een fragment van de CD.

NPO Radio 4 besteedde ruim aandacht aan deze componist en ook aan deze CD, waarbij Dr. Rebecca Stewart, zangeres, etnoloog, Josquin-specialist en leider van Cantus Modalis, werd geïnterviewd door het programma Vrije Geluiden: hier te beluisteren

Verdere concerten:

Donderdag 23 september 2021
Festival Musica Antica
Lutherse Kerk, Den Haag om 17.00 en 20.00 uur.
Bekijk hier het programma

Vrijdag 24 september 2021
Festival Musica Sacra
OLV Basiliek, Maastricht om 17.00 uur.
Bekijk hier het programma

In november volgt er een tournee door Zweden.

De wolk van niet-weten (ignis)

De wolk van niet-weten is op veler verzoek opnieuw uitgegeven. Ben Frie is opnieuw onder de indruk. “Het tijdsverschil tussen toen (14e eeuw) en nu speelt nauwelijks een rol.” 

 (lees hier het bericht op ignisweb)

 

Onverwacht kreeg ik bezoek van een oude vriend. Hij zat in het pakketje dat op mijn deurmat was gevallen, en bestond in een vertaling van De wolk van niet-weten, met het verzoek van de uitgever om de derde druk te bespreken van deze oude mystieke tekst uit het laat-middeleeuwse christendom. “Het is al meer dan twintig jaar uitverkocht en is nu op verzoek van velen herdrukt”, aldus de uitgever. Ik had er een goede herinnering aan en nam de aanleiding graag aan om het na (inderdaad) lange tijd te herlezen.

 

Het gaat hier om mystiek, een ervaringsmatige kennis van God.

 

De inleiding van André Zegveld werd ongewijzigd overgenomen uit de editie van 1974 (Gottmer’s uitgeversbedrijf). De lezer wordt goed binnengeleid in de thematiek: het gaat hier om mystiek, een ervaringsmatige kennis van God, niet op grond van verstandelijk inzicht, maar van persoonlijke overgave. Het gaat om beschouwen, zoeken en leren kennen. Maar mystiek is een duister kennen: “het licht Gods is nacht voor de mens die Hem kennen wil”. Liefde is de grondtrek van het mystieke kennen: niet zweverig, “maar hard, gebiedend, terughoudend en belangeloos”.

 

Iemand die durft te steunen op eigen ervaring

De auteur van De wolk van niet-weten, zo wordt toegelicht, is onbekend. Het was een geestelijk leidsman, iemand die durft steunen op eigen ervaring. Het geschrift dateert uit de tweede helft van de veertiende eeuw en werd geschreven in Engeland (East Midland). Het was een tijd waarin het mystieke leven bloeide, overal in het Europa van toen. Zegveld ziet een interessante parallel tussen die tijd en de onze: er was grote beroering, en net als toen breekt onze tijd zonder zicht op een nieuw evenwicht. Tegelijk, zegt hij, is er een hang naar mystiek, naar kennis van de zin ervan. 

Welnu, wij moeten het moeitevolle werk van de beschouwing leren van het niets-doen, zwijgen: gelatenheid is een karakteristiek, wachten op wat wellicht gegeven wordt. Dat is de weg van de mystiek: je steeds intenser bewust worden van de diepe aanwezigheid van God, overal, omdat Hij de mens een gevoel geeft van zijn aanwezigheid. Het gaat om leven met God, niet om het begrijpen van God. Tot zover de inleiding.

 

Een reeks citaten uit het boek

Dan begint “een boek over beschouwing, getiteld De wolk van niet-weten (The cloud of unknowing), in welke wolk de ziel wordt verenigd met God. Het mag alleen beschikbaar zijn voor wie besloten heeft Christus volmaakt te willen volgen”. De aanspreking van de lezer is vertrouwelijk: “mijn vriend in God”. We laten uit het geschrift enkele citaten volgen; let meteen op de directheid van de vertaling.

 

Wat je ook probeert te doen, deze duisternis, deze wolk blijft tussen jou en God.

 

“Als je pas begint, vind je alleen maar duisternis, en als het ware een wolk van niet-weten. Je begrijpt niet wat dat te betekenen heeft, behalve dan dat je in je wil een onwrikbaar verlangen ontdekt dat uitgaat naar God. Wat je ook probeert te doen, deze duisternis, deze wolk blijft tussen jou en God.”

“Tref die zware wolk van niet-weten met de felle pijl van je verlangende liefde, en laat in geen geval ooit de gedachte om op te geven bij je toe.”

“Wees er zeker van dat je in dit leven nooit een onbewolkt zicht op God zult hebben.”

“Span daarom op alle mogelijke manieren al je krachten in om jezelf te leren kennen en ervaren zoals je werkelijk bent. Het zal dan niet lang duren, denk ik, of je zult een echte kennis en ervaring hebben van God, zoals Hij is.”

“Het is zwaar werk – vergis je daarin niet – voor wie beschouwend wil leven, echt zwaar werk, behalve als God het hem door een bijzondere genade gemakkelijker maakt, of hij er door lang volhouden aan gewend geraakt is.” 

 

Jezelf overleveren aan God

De uitnodiging is heel duidelijk: lever jezelf over aan God; je nederigheid bewerkt dat God zelf in zijn macht neerdaalt in jou. Er volgt een waarschuwing voor hoogmoed: “sla bekoringen neer met het scherpe tweesnijdende zwaard der onderscheiding”. Ontmasker dwalingen. “En roep dan in de geest onophoudelijk alleen maar dit ene: ‘Zonde, zonde, zonde! Help, help, help!’” Het gaat over misleid worden, de duivel, maar ook over God die met je omgaat “zoals iedere vader zijn kind kust en knuffelt”. Altijd blijft er een wolk van niet-weten tussen jou en je God: “Lees daarom dit geschrift twee of drie maal; hoe vaker, hoe beter, want des te meer zul je ervan begrijpen. […] Maar schreeuwers, vleiers en kankeraars, kwaadsprekers en bemoeiallen, of wat voor soort brompotten ook, hoeven voor mij dit boek niet te zien. […] Ik heb liever dat ze er nooit iets over horen.”

 

De auteur is een sterk pedagoog, die de lezer direct weet aan te spreken

 

We horen al lezend echo’s van geestelijke geschriften elders, in heldere, klare taal, en vloeiend Nederlands. Het werkt als een handleiding, een gebruiksaanwijzing voor het geestelijk leven. De auteur is een sterk pedagoog, die de lezer direct weet aan te spreken. Het is geen eenvoudige handleiding, en de suggestie om het meermalen te lezen blijft alleszins geldig. Het tijdsverschil tussen toen (14e eeuw) en nu speelt nauwelijks een rol, al mag gezegd zijn dat nederigheid uit ons taalgebruik verdwenen lijkt. Dit boek haalt het woord op volle kracht terug.

De wolk van niet-weten. Sint-Adelbertabdij, Egmond, 1994. Uitgeverij Karnak, 2020, Drempt. 160 blz. € 24,9

 

Bron: ignisweb

Tot zegen geroepen!

Dom Bernardus, de voorzitter van de Konferentie Nederlandse Religieuzen, schreef een prachtige Paasbrief, die bredere bekendheid verdient. Lees hier de brief:

TOT ZEGEN GEROEPEN 

“De Verrezene nam de leerlingen mee de stad uit, tot bij Betanië. Daar hief hij zijn handen op en zegende hen. Terwijl hij hen zegende, ging hij van hen heen en werd opgenomen in de hemel.” (Lucas 24, 50-51)

Zusters en Broeders,

Iedere avond na de laatste gebedsdienst komen de broeders in een rij langs mij heen om
persoonlijk de zegen te ontvangen. Een mooi en oud gebaar dat misschien wel tot de meest intieme momenten van de dag en de broederschap behoort. Eén voor één trekken de broeders met wie je lief en leed deelt langs je heen en je mag hen zegenen. Tenminste, zo voelt dat voor mij! Je mag hen het goede toezeggen – want dat is zegenen -, niet alleen voor de donkere uren van de nacht maar ook voor een volgende, nieuwe dag.

Dit dagelijks ritueel is niet alleen maar mooi en teder, soms kan het heel ongemakkelijk zijn. Je kent elkaar door en door om te weten dat niet heel het gedrag van de broeder die om de zegen vraagt goed is. In die zegen speelt ook mijn eigen persoon en gedrag een rol. Ik ben wellicht boos geweest op die broeder, ik heb me opnieuw vreselijk geïrriteerd of wellicht heb ik zelfs kwaad over hem gesproken. Soms weet de broeder het en soms ook niet.

Soms zou je die zegen wel willen weigeren maar gelukkig helpt het ritueel om het toch gewoon te doen. Daarmee helpt het ook om de zo noodzakelijke vergeving in een gemeenschapsleven ritueel vorm te geven. Op zo’n moment moet ik vaak terugdenken aan het kruisje dat vader en moeder ons als kinderen voor het slapengaan gaven. Hoeveel vreugde zouden zij daar niet in beleefd hebben maar ook hoe moeilijk zullen zij het gevonden hebben wanneer mijn gedrag als kind hen soms tot wanhoop bracht? Toch kan ik me niet herinneren dat vader of moeder ooit deze zegen geweigerd hebben.

De verrezen Heer zegent zijn leerlingen ook wanneer Hij van hen heen ging en werd opgenomen in de hemel. Hij verwijt zijn leerlingen niets, maar Hij zegt hen de vrede toe en zegent hen! Opmerkelijk is dat – wat geen oog heeft gezien en geen oor heeft gehoord – de Heer die opstaat uit het graf – vaak door kunstenaars is afgebeeld als Iemand die zegenend uit het graf opstaat. Ook wanneer men Jezus afbeeldt aan de rechterhand van de Vader, zien we Hem vaak zegenend. Wij associëren Jezus dan ook met zegen.

De viering van Pasen staat vol met zegeningen. De zegen van het nieuwe vuur, de zegening van de Paaskaars, de zegening van het nieuwe water waarin wij zijn herboren, de zegening van brood en wijn, vruchten van de aarde, de zegen van het volk in de vreugde van Pasen. De ervaring van Pasen is een en al zegen. Het laatste, zichtbare, gebaar dat Jezus hier op aarde achterlaat is Zijn zegen. Zo worden we opgeroepen om op tocht te gaan en vrucht te dragen, elkaar tot zegen zijn (Gen. 12,2).

Onlangs werd het, op een pijnlijke manier duidelijk, hoe moeilijk het is om elkaar tot zegen te zijn. De Congregatie voor de Geloofsleer publiceerde een document waarin zij stelling nam tegen het zegenen van verbintenissen tussen mensen van eenzelfde geslacht. Het document leidde tot veel teleurgestelde reacties, vaak met schaamte, pijn en verdriet, allereerst in de gelovige LHTB-gemeenschap, maar ook bisschoppen, theologen en anderen lieten van zich horen. Het Vaticaan benadrukte de nuances in het document en dat het hier niet om een veroordeling van personen ging maar om een verbintenis die niet gelijkgesteld kan worden met het sacrament van het huwelijk en niet los gezien kon worden van de visie van de Kerk op seksualiteit. Nuances die in de westerse wereld de wenkbrauwen doen fronsen.

Gedurende dit pontificaat van Paus Franciscus zijn we er als gelovige gemeenschap vertrouwd mee geraakt om voortdurend te blijven staan in de spanning tussen uitersten. Het doel van de Paus is om in deze spanning geduldig te volharden zodat er iets nieuws kan ontstaan. Een spanning die hij wil gebruiken om tot onderscheiding te komen. Het vraagt echter om een houding van respect, begrip en fijngevoeligheid naar alle kanten. Alleen zo bouwen we als gelovige gemeenschap aan een brug waarover we samen de Heer tegemoet kunnen gaan en Hij, zoals in de Paasverhalen, ons tegemoet kan komen. Zo wil Paus Franciscus ons tot zegen voor elkaar laten zijn. Geen gemakkelijk opgave in een wereld waarin wij allemaal gelijk willen hebben en waarin polarisatie hoogtij viert.

In de Romeinse verklaring gaat men niet langer in die spanning staan – misschien kan zij dat ook niet – maar kiest zij voor één kant. Mgr. Bonny, bisschop van Antwerpen verwoordde het treffend: “Een leven vastzetten op één aspect en dan zeggen als dat ene niet juist zit, is alles verkeerd? Dat kan niet.” (De Standaard, 17 maart 2021)

Elkaar tot zegen zijn is niet enkel een kwestie van een gebaar. Het houdt ook in dat we spreken vanuit respect, begrip en fijngevoeligheid. Je hoeft het dan nog niet met elkaar eens te zijn maar voorkom een spreken dat kwetst. Op het punt van zo’n gevoelig onderwerp als homoseksualiteit doet dit de apostolische exhortatie Amoris Laetitia (2016) waarin Paus Franciscus zegt: ‘Eerst bevestigen wij opnieuw, dat iedere mens, ongeacht seksuele oriëntatie, gerespecteerd moet worden en in zijn of haar waardigheid gelaten. Uitingen van ‘onrechtmatige discriminatie’ moeten zorgvuldig vermeden worden, met name elke vorm van agressie of geweld. De families moet respectvolle pastorale zorg worden aangeboden, zodat mensen met een homoseksuele
oriëntatie hulp kunnen krijgen bij het ten volle uitvoeren van Gods wil in hun leven.’ (nr. 250) Deze taal strekt meer tot zegen, ofschoon ze voor sommigen te ver en voor anderen tekort zal schieten. Het laat in ieder geval ruimte voor gesprek en dialoog.

Als religieuzen willen wij ons inzetten voor gesprek en dialoog, niet alleen in onze eigen gemeenschappen, in de Kerk maar ook met mensen daarbuiten. Wij voelen mee met het verdriet van zovele LHTB-ers in en buiten onze Kerk. We denken ook aan hun ouders en grootouders, broers en zussen. Uit pastorale ervaring weten wij hoe velen van hen hopen en bidden om een zegenrijk woord en gebaar van een geloofsgemeenschap die zij liefhebben en waartoe velen krachtens hun doopsel ook behoren. De Congregatie voor de Geloofsleer mag dan haar redenen hebben, maar het gesprek en de dialoog moet zij blijven aangaan en zorgvuldiger zijn in haar bewoordingen. Zeker, een hele opgave, zeker in een wereldkerk maar laten wij elkaar toch tot zegen zijn in woord en gebaar! Als Nederlandse religieuzen wijzen wij ook op het feit dat een ongenuanceerd spreken over homoseksualiteit geweld en sociale uitsluiting van LHTB-ers in onze samenleving bevordert. Hetgeen nooit de bedoeling kan en mag zijn van ons spreken.

Zegenen gebeurt in onze katholieke traditie altijd met het gebaar van het kruisteken. Juist in deze tijd vóór Pasen weten we maar al te goed hoezeer het kruis een teken van tegenspraak is. Het is één van de vreselijkste martelwerktuigen uit de menselijke geschiedenis en tegelijkertijd is zij het teken van de overwinning op het kwaad. In zijn boek ‘School van gebed’ schrijft Anselm Grün:

“In het Westen brengen we het kruisteken vaak in verband met de trinitaire formule:
‘In de naam van de Vader, de Zoon en de heilige Geest’. Moge de drie-ene God ons aanraken en transformeren. Syrische christenen hebben deze trinitaire formule uitgebreid: ‘In de naam van de Vader, die ons heeft bedacht en gemaakt. En van de Zoon, die is afgedaald in de diepten van ons menszijn. En van de heilige Geest, die links met rechts verenigt.’ Door deze formule wordt de essentie van ons christelijk geloof uitgedrukt. God als Vader is de schepper van de hele wereld. Hij creëert ons denken. De Zoon van God is in zijn menswording afgedaald naar de aarde, Hij is tevens afgedaald in het schaduwrijk van onze ziel, zodat we samen met Hem afdalen in de diepten van onze ziel. De Zoon wil ons bevrijden van de angst dat er in onze diepte iets duisters en demonisch ligt. Ik ken mensen die bang zijn om te luisteren naar wat er in hen leeft, omdat ze vermoeden dat er iets demonisch in hen huist. Tegen hen zeg ik: het kruis heeft alle diepten van ons menszijn vervuld en geheeld. Het is de taak van de heilige Geest om tegenstellingen in ons met elkaar te verbinden. Gods Geest moet ons volledig doordringen. En Hij moet onze innerlijke verscheurdheid helen, ons één laten worden met God, met onszelf en met andere mensen.”

Laten we met een zegen in woord en gebaar verschillen overwinnen, in respect, begrip en fijngevoeligheid voor elkaar. Juist in een tijd waarin we langzaam uit de coronacrisis geraken zouden we ons als Kerk meer bewust mogen zijn van het feit dat wij geroepen zijn tot zegen voor elkaar! Moge het voor ons allen een gezegend Paasfeest worden!

21 maart 2021, sterfdag van St. Benedictus (de gezegende) van Nurcia
Br. Bernardus Peeters ocso
Voorzitter KNR

 

Download hier de originele brief via de site van de KNR

 

Lees hier het artikel over de reactie van Bisschop Bonny op kerknet.be

Veertigdagengesprekken met Bisschop Lode

De broeders zijn erg geïnspireerd door de veertigdagengesprekken met Bisschop Lode van Hecke.  Graag delen we die dan ook met jullie deze mooie gesprekken. Iedere week verschijnt er een nieuw gesprek op kerknet.be . Ze gaan over diverse thema’s in deze veertig dagen. Denk aan vasten, gebed, boete. Hier een overzicht van de afleveringen die zijn verschenen:

Deel 1:  veertigdagen zinvol beleven in tijd van lockdown.

Deel 2: hoe maken we vasten concreet? 

Deel 3: hoe moeten met ‘boete’ begrijpen?

Deel 4: vreugdevol de vasten beleven

We leven in een maatschappij die precies het omgekeerde promoot van wat ‘vasten’ beoogt, een maatschappij waarin je onmiddellijk op al je behoeften moet kunnen antwoorden.  We moeten de overgang maken van behoefte naar verlangen. Ik moet mijn behoeften inperken en beheersen om te komen tot een leven van verlangen. En dat heeft altijd te maken met relaties.

 – Bisschop Lode –

Nieuwsbrief

Schrijf u vrijblijvend in en blijf op de hoogte van de activiteiten van Abdij van Egmond.

We respecteren uw privacy. Sint-adelbertabdij zal uw e-mailadres nooit delen met derden.
© 2023, Abdij van Egmond Algemene voorwaarden