Nieuws

Kom & Zie Weekend

Ben jij degene die onze broederschap komt verrijken?

Van 10 tot 12 november 2023 is er een Kom & Zie weekend bij ons in de abdij van Egmond. Ervaar jij wel eens een roep om monnik te worden? Dan nodigen wij jou uit om het monastieke pad te verkennen en een weekend met ons mee te leven! Drie dagen lang bid, werk en leef je met de monniken mee. Uiteraard is er ook tijd voor reflectie en uitwisseling van vragen en ervaringen. Een monastieke roeping is vooral iets dat je moet onderzoeken en uitproberen!

Meld je aan via telefoon 072 5061415  of mail: info@abdijvanegmond.nl

Toespraak Paus voor de Oblaten

Op 15 september hield Paus Franciscus een toespraak op het 5e internationale congres voor Benedictijnse Oblaten. Broeder Gerard Mathijsen vertaalde de toespraak voor ons! Lees hier de toespraak;

 

Beste broeders en zusters, goedemorgen!

Ik heet u van harte welkom en ben verheugd u te ontmoeten ter gelegenheid van uw Wereldcongres.

De Benedictijnse Oblaat “erkent en aanvaardt in zijn of haar eigen familie en sociale omgeving de gave van God… en inspireert zijn of haar eigen geloofsreis met de waarden van de Heilige Regel en van de monastieke spirituele traditie” Dit staat in artikel 2 van de Statuten van de Italiaanse Benedictijnse Oblaten. Ik denk hier aan uw charisma dat, zo meen ik, op een bepaalde manier kan worden samengevat door de zeer mooie uitdrukking van Sint Benedictus, die zijn volgelingen uitnodigde om een “hart te hebben dat verruimd wordt door de onuitsprekelijke zoetheid van de liefde” (Regel van Sint Benedictus, Proloog, n. 49).

Hoe mooi is die zin: een hart verruimd door de onuitsprekelijke zoetheid van de liefde! Dit verruimde hart kenmerkt de benedictijnse geest, die de spiritualiteit van de westerse wereld versterkte en zich vervolgens over alle continenten verspreidde. Deze uitdrukking, “een verruimd hart”, is heel belangrijk. Door de eeuwen heen is het benedictijnse charisma een charismatische heraut van genade geweest, want zijn wortels zijn zo stevig dat de boom goed groeit, de tand des tijds doorstaat en de smakelijke vruchten van het evangelie draagt. Ik geloof dat dit verruimde hart het geheim is van het grote evangelisatiewerk dat het benedictijnse monnikendom verricht en waaraan jullie jezelf toewijden als Oblaten, “opgeofferd” in de voetsporen van de grote Heilige Abt. Daarom wil ik kort met u nadenken over drie aspecten van deze “verruiming van het hart”: het zoeken naar God, het enthousiasme voor het evangelie en de gastvrijheid.

Het benedictijnse leven wordt allereerst gekenmerkt door een voortdurende zoektocht naar God, naar zijn wil en naar de wonderen die hij verricht. Dit zoeken gebeurt vooral door zijn woord, waarmee u elke dag gevoed wordt door lectio divina. Maar u doet dit ook door de schepping te beschouwen, door u te laten uitdagen door de dagelijkse gebeurtenissen, door het werk te ervaren als gebed, tot het punt waarop u de middelen van uw werk verandert in instrumenten van zegen, en ten slotte door mensen, in die broeders en zusters die de goddelijke Voorzienigheid u laat ontmoeten. In dit alles bent u geroepen om Godzoekers te zijn.

Een tweede belangrijke karakteristiek is enthousiasme voor het evangelie. Naar het voorbeeld van de monniken wordt het leven van hen die zich laten inspireren door Sint Benedictus, als een gave, heel en rijk. Net als de monniken, die de plaatsen waar ze wonen vruchtbaar maken en hun dagen met ijver markeren, bent u ook op deze manier geroepen om uw dagelijkse omgeving te veranderen, waar u ook woont, door te handelen als een zuurdesem in het deeg, met vaardigheid en verantwoordelijkheid, en tegelijkertijd met zachtheid en mededogen. Het Tweede Vaticaans Concilie schetst dit missionaire enthousiasme op een welsprekende manier wanneer het over de rol van de leken in de Kerk zegt dat ze geroepen zijn “om het koninkrijk van God te zoeken door zich te engageren in tijdelijke aangelegenheden en deze te sturen naar Gods wil… van binnenuit, als zuurdesem” (Lumen Gentium, 31). In die zin moeten we bedenken wat de aanwezigheid van het monnikendom, met zijn model van evangelisch leven gekenmerkt door het motto ora et labora en de vreedzame bekering en integratie van talrijke volkeren, heeft kunnen opbouwen tijdens de overgangsperiode van de val van het Romeinse Rijk tot het ontstaan van de middeleeuwse samenleving! Al deze ijver werd geboren uit enthousiasme voor het Evangelie, en ook dit is een zeer actuele zaak voor u. Inderdaad, vandaag, in een geglobaliseerde maar gefragmenteerde en snelle wereld die gewijd is aan consumentisme, in leefomstandigheden waar familie en sociale wortels soms bijna lijken te verdwijnen, is er geen behoefte aan christenen die met de vinger wijzen, maar aan enthousiaste getuigen die het Evangelie uitstralen “in het leven door het leven”. Steeds is er de verleiding: in plaats van “christelijke getuigen” “christelijke aanklagers” te worden. Er is maar één aanklager, de duivel. We moeten niet de rol van de duivel aannemen, maar die van Jezus. We zijn leerlingen van de school van Jezus, van de zaligsprekingen.

Het derde kenmerk van de benedictijnse traditie waarover ik wil nadenken is dat van de gastvrijheid. In zijn Regel heeft Sint Benedictus hier een heel hoofdstuk aan gewijd (cf. Hfdst. LIII, Over het ontvangen van gasten). Het hoofdstuk begint met deze woorden: “Laat alle gasten die in het klooster aankomen ontvangen worden zoals Christus, want eens zal hij zeggen: ‘Ik was een vreemdeling en u hebt mij opgenomen’ (Mt 25,35)”. (n. 1). Venit hospes, venit Christus. En hij gaat verder met het aangeven van enkele concrete houdingen die de hele gemeenschap moet aannemen ten opzichte van gasten: “Laten ze hem tegemoet treden en hem op alle mogelijke manieren hun liefde betuigen; laten ze samen bidden en dan elkaar begroeten en de vredeskus uitwisselen” (n. 3), dat wil zeggen dat ze met de gast moeten delen wat hen het meest dierbaar is. Benedictus sprak vervolgens over degenen die “speciale” gasten zijn en zei: “Laat de grootste zorg worden besteed, vooral aan het ontvangen van armen en pelgrims, omdat Christus in hen meer speciaal wordt ontvangen” (n. 15). Als Oblaten is jullie ruimere klooster de wereld, de stad en de werkplaats, want het is daar dat jullie geroepen zijn om modellen van welkom te zijn ten aanzien van wie er ook aan jullie deur klopt, en modellen in voorkeursliefde voor de armen. Dit is wat het betekent om welkom te heten, maar toch worden we geconfronteerd met de verleiding om ons af te sluiten. In onze huidige samenleving, onze cultuur, zelfs een christelijke cultuur, is roddelen een van de manieren om ons van anderen af te sluiten. Roddelen “bevuilt” andere mensen. “Ik sluit me af voor een ander omdat hij of zij een ellendeling is”. Laten u als benedictijnen uw tong gebruiken om God te loven en niet om over anderen te roddelen. Als u in staat bent om uw leven zo te veranderen dat u geen kwaad meer spreekt over anderen, dan hebt u de deur geopend voor uw heiligverklaring! Ga op deze manier vooruit. Soms lijkt het alsof onze samenleving langzaam verstikt in de gesloten gewelven van egoïsme, individualisme en onverschilligheid. Roddels sluiten ons op in deze realiteit.

Beste broeders en zusters, ik wil de Heer met u zegenen voor het grote patrimonium van heiligheid en wijsheid waarvan u de bewaarders bent, en ik nodig u uit om uw hart te blijven verruimen en het elke dag toe te vertrouwen aan Gods liefde, zonder ophouden die te zoeken, er met enthousiasme van te getuigen en haar te verwelkomen in de armsten die u door het leven ontmoet. Ik bied u mijn oprechte dank aan voor uw oblaat zijn en vraag u alstublieft niet te vergeten voor mij te bidden. Dank u wel!

 

Tijdelijke professie br. Johannes

Vandaag, op het feest van Maria Magdalena, legde onze broeder Johannes zijn tijdelijke gelofte af. Voor wie er niet bij was, of niet op de voorste rij kon zitten delen we nog wat foto’s van dit mooie moment.

Br. Johannes bedankt iedereen voor de wensen, kaarten, bloemen, gebed en meevieren! Verder kunnen jullie allemaal de preek van Vader-Abt hier nalezen!

PAX!

 

Preek feest Maria Magdalena

Wij vieren vandaag het feest van een vrouw met meerdere gezichten. Maria Magdalena is haar naam. Ze was eeuwenlang een van de meest populaire heiligen en de schitterende basiliek van Vezelay legt er tot op de dag van vandaag getuigenis van af.

Maar wie was zij en welk van haar gezichten is het echte? Dat is een lang verhaal. Maar een ding is zeker, het portret dat ons in de Schrift is overgeleverd is in de loop der eeuwen vele malen overgeschilderd, geretoucheerd en tenslotte bij een restaurateur terecht gekomen die het heeft schoongemaakt en de oude overschilderingen heeft weggehaald. Het was een werk van lange adem en veel geduld. Wat hebben wij ermee gewonnen en wat hebben wij misschien zonder het te weten verloren?

Gaan wij op zoek naar het portret van Maria Magdalena in de evangelieverhalen, dan wacht ons een verrassing. Want de aandachtige kijker vindt in die verhalen niet één maar minstens twee portretten. In het evangelie van Lucas en dat van Marcus wordt ons verteld dat Maria Magdalena deel uitmaakte van de groep vrouwen die met Jezus optrokken. En van haar wordt uitdrukkelijk vermeld dat zij door Jezus werd genezen en er zeven demonen uit haar waren weggegaan. Wat voor soort demonen dat waren wordt verder niet uit de doeken gedaan, maar het portret dat hier voor ons verschijnt is dat van een gekwelde vrouw. Maar eenmaal genezen door de ontmoeting met Jezus wordt zij een andere vrouw. Zo zien wij haar verschijnen onder het kruis samen met de moeder van Jezus. En na de graflegging lijkt ze de leiding te hebben over de vrouwen die zalfolie klaar maken om na de sabbat Jezus te gaan balsemen. En dan is zij degene die op Paasmorgen door de evangelist Johannes wordt genoemd als de eerste aan wie Jezus verschijnt en die de opdracht krijgt de opstanding aan de leerlingen te melden. Dat tafereel hoorden wij zojuist in het evangelie. Het heeft alle trekken van het portret van de nieuwe Eva. Was het in het paradijs een vrouw die de man de dood aanreikte, hier in de hof van de opstanding is het een vrouw die vanuit het graf mannen het leven gaat melden. Dat portret toont een heel ander gezicht dan de gekwelde vrouw van vroeger. Hier een stralende, tot leven gewekte vrouw, een verliefde ziel zoals blijkt in de ontmoeting met de opgestane Heer.

Twee portretten reikt de Schrift ons aan, een vroeg werk en een schilderij een paar jaar later. Heel verschillend, maar allebei echt gelijkend op Maria Magdalena. Twee beelden die samen een heel leven schilderen en ons iets laten zien van de weg die deze vrouw is gegaan.

Hoe is het die twee portretten verder vergaan? Hebben ze allebei een plek gekregen tegen een muur in de kerk of is er een op zolder terecht gekomen? Uit de geschiedenis van de Westerse kerk blijkt dat de Maria Magdalena van de Paasmorgen gedurende de Middeleeuwen veelal in de sacristie is terecht gekomen is en het andere portret een prominente plek gekregen heeft in de kerk. Meer nog, dat portret is in de kerk nog bijgewerkt en overgeschilderd, want de verbeelding en vroomheid  ging met het verhaal uit de evangelies op de loop en de vrouw die gekweld werd door zeven demonen kreeg langs allerlei wegen de trekken van een publieke vrouw, van een hoer die door Jezus werd bekeerd en een leven van boetvaardigheid ging leiden.  En zo heeft zij eeuwen lang op de liturgische kalender gestaan als Maria Magdalena de boetvaardige zondares. Is dat verkeerd? Nee, maar het is wel eenzijdig en daarmee doet men haar in menig opzicht tekort. Waar is de vrouw gebleven die de apostelen de opstanding van Jezus meldt?

Maar inmiddels is de restaurateur aan het werk geweest en sinds 2016 hebben wij een schilderij dat van alle overschilderingen is ontdaan. Paus Franciscus heeft in het jaar van de barmhartigheid niet alleen Maria Magdalena op één lijn met de apostelen gesteld, zodat ze nu op de liturgische kalender een feest heeft en niet een simpele gedachtenis, maar ook de naam waarmee zij op de kalender staat is veranderd. Nu niet meer  een boetvaardige zondares maar apostel van de apostelen. Daarmee krijgt zij  en de vrouw in de kerk van vandaag een andere, nieuwe plek.

Het portret is schoongemaakt, maar hadden we geen twee portretten meegekregen uit het evangelie? Is het andere nu van de muur af en komt dat in depot te staan?    Het zal toch niet, want anders kunnen wij vandaag geen professie vieren, want de monastieke traditie kan niet zonder die twee en ze hebben altijd samen in de cel van de monnik gehangen.

Monniken hebben zich de eeuwen door herkend in Maria Magdalena. Ze kennen beide portretten en het is alsof ze in een spiegel kijken. Het duistere portret getekend door demonen, want niemand van ons wordt als nieuwe adam geboren. We dragen monnik of niet, ieder de littekens en blessures van de oude adam of eva, die gevangen zit in tal van bindingen die ons beletten te leven als vrije kinderen Gods, als kinderen van het Licht. Maar zoals Maria Magdalena heeft de monnik op zijn weg de barmhartige en helende blik van Jezus ontmoet, zijn bevrijdend woord en zo is hij herboren. Het is de ontdekking van bemind te zijn met al je eigenaardigheden, je demonen en gebreken. En door die aanvaarding komt er heling in de ziel en begint een nieuw bestaan, een nieuwe weg. Het oude portret maakt plaats voor het nieuwe portret. Het staat al op het doek, maar is nog niet voltooid, want alles loslaten, de Heer zelf loslaten en niet opeisen zoals Maria Magdalena nog wilde doen, dat is ook ons niet vreemd. Maar  de Paasblik en niet te vergeten dat onvergetelijke genoemd worden bij je naam, toen alles door de dood verloren leek, het is de aanhef van een nieuw verhaal.

Nee, het oude portret gaat niet weg, het blijft hangen en af en toe kijkt broeder Johannes ernaar en weet dat ben ik niet meer, ik ben al een hele weg gegaan en de Heer met mij. En zo nodigt dat oude portret uit tot dankbaarheid voor wat voorbij is. En elke dag wordt er geschilderd aan het nieuwe schilderij wanneer de roep van de Heer wordt beantwoord met het jawoord van het leven. Zo moge het je vergaan, broeder, hier in dit huis, hier in ons midden.

AMEN.

 

1e Lezing: Hooglied 3,1-4a

Evangelie: Joh. 20,1+11-18

Standbeeld Eggo onthuld

Sinds gisteren is de Adelbertusakker een kunstwerk en monument rijker. Ter afsluiting van het project Vriendschap van de kinderen van basisschool de Windhoek werd het beeld van Eggo onthuld. Het beeld, gemaakt door Jos Apeldoorn, staat tegenover Adelbert en heeft twee appels in zijn hand. Hiermee is het oudste verhaal van Egmond-Binnen, een verhaal van de vriendschap tussen een vreemdeling en dorpsbewoner, weer compleet.

De kinderen kwamen eerst naar de Abdijkerk. Daar lagen al een jaar lang perkamenten papiertjes waarop de kinderen hun idee, wens of hoop rondom het begrip vriendschap hadden geschreven. Deze werden, vergezeld met een brief van Abt Thijs en Pastoor Nico Knol, in een tijdscapsule geplaatst en gesloten. Vervolgens hebben ze deze samen met een kist appels naar de Adelbertusakker gebracht.

Op de akker werden de kinderen ontvangen door Jos Apeldoorn en de vrijwilligers van de Adelbertusakker, Tineke Roozen, Cor Butter en Rie Apeldoorn. Deze hebben het standbeeld onthuld onder luid applaus van de kinderen. De tijdscapsule is onder het standbeeld geplaatst en is  door Fred Houtenbos dichtgemetseld. Afsluitend heeft iedereen een appel gegeten en het beeld van Eggo bewonderd.

En voor wie het verhaal van Eggo en Adelbert niet kent. Lees hier het verhaal van Adelbert en Eggo in het Vita van St. Adelbert.

Vriendschap wensen van Egmonder kinderen

Abt Thijs tekent de brief.

Jos Apeldoorn en de Tijdscapsule

Tijdcapsule onder het beeld

Onthulling Beeld van Eggo door Cor Butter, Tineke Roozen en Rie Apeldoorn

Het verhaal van Adelbert en Eggo

Beeld van Eggo, gemaakt door Jos Apeldoorn

De tranen van Adelbert

Op 2 juni 2023 was er in de tuin van de Abdij een speciale presentatie van de brouwerij Egmond. Ter gelegenheid van 450 jaar Alkmaars ontzet, en dus ook de verwoesting van de Abdij, hebben zij een speciale editie gebrouwen: ‘De tranen van Adelbert’.
Hierbij delen we met jullie de speech die Abt Thijs daarbij hield:

“Een hartelijke welkom aan u allen, en in het bijzonder aan de burgemeester van Alkmaar, mevrouw Schouten en aan de burgemeester van Bergen, de heer Voskuil. Wij waarderen uw aanwezigheid bij deze gelegenheid ten zeerste.

Wij zijn hier vandaag bijeen voor de presentatie van een bijzonder bier. Het bijzondere daarvan is niet alleen de smaak en de naamgeving, maar bovenal de aanleiding om deze koele drank te brouwen. Daarvoor moeten wij terug in de geschiedenis, en wel 450 jaar geleden. Toen werd er in onze streek op leven en dood gevochten. Dat resulteerde in een gebeurtenis met meerdere gezichten. Want de verwoesting van de abdij en het slot aan de Hoef op 7 juni 1573 was voor de ene partij een dag van tranen en voor de andere een dag van vreugde. Tranen in Egmond, en victorie in Alkmaar. Het was het einde van een geschiedenis en het begin van een nieuw verhaal van vrijheid. Maar ten koste van wat. Had het ook anders gekund? Die vraag is natuurlijk praten achteraf, maar toch.

Zij kwam bij mij op, omdat wij dit jaar niet alleen dit dramatische voorval van het einde van de oude abdij gedenken, maar omdat wij ook op het punt staan een jaar af te sluiten dat veel verder terug reikt in de geschiedenis. Op dinsdag 20 juni zullen de scholieren van de basisschool de Windhoek 1100 jaar geschiedenis een bijzonder slot geven. Zij zullen dan op de Adelbertusakker hun handgeschreven perkamenten teksten over vriendschap in een tijdscapsule plaatsen en dan inmetselen in de sokkel van het beeld van Eggo dat Jos Apeldoorn dit jaar gehakt heeft. Waarom dit gebeuren? Het sluit het jaar van de vriendschap af, waarin de school en wij met hen een bijzonder voorval uit het leven van Adelbert hebben herdacht.

In zijn levensverhaal wordt melding gemaakt van de vriendschap van Adelbert met Eggo. Die twee hadden een bijzondere band met elkaar. Eggo is de eerste Egmonder die wij bij name kennen en met het verhaal van hun vriendschap begint de Egmondse dorpsgeschiedenis niet met geweld en doodslag maar met een vriendschapsband tussen mensen. Kan het mooier? En wat nog opmerkelijker is, die vriendschap is grens overschrijdend, grens verleggend, want hierbij werd niet een plaatsgenoot in huis genodigd, maar een vreemdeling van overzee, want dat was Adelbert. Een vreemdeling die een vertrouwd en graag gezien gezicht werd. Die vriendschap heeft de tijd getrotseerd. En zo gedenken wij dit jaar dat precies 1100 jaar geleden het gebeente van Adelbert een nieuwe rustplaats kreeg. Het werd in processie overgebracht van de akker naar het nieuwe klooster. Dat getuigt van respect en eerbied voor een mensenleven, teken van een vriendschap sterker dan de dood. De kinderen van de Windhoek, de basisschool in ons dorp, weten ervan mee te praten. Een nieuw verhaal, dat aansluit bij het oude verhaal over die Egmondse vriendschap, veel ouder dan dat van de bloedige gebeurtenissen 450 jaar geleden.

Als wij vandaag geschiedenis schrijven in deze streek, en in ons land, zouden wij ons dan niet als de schooljeugd kunnen laten inspireren door dat oudere verhaal dat nog steeds pit en kracht bezit om grens verleggende banden te smeden, niet door geweld maar door elkaar aan te spreken en te ontmoeten als mensen met een unieke naam en gezicht? Mensen die het allemaal verdienen om in vrijheid en vrede te leven en te wonen.

Mogen de tranen van Adelbert die hier in een ver verleden werden vergoten en die hier nu onder een ander gesternte gebrouwen zijn ons eensgezind (rond de tafel brengen en) het glas doen heffen als teken en bezegeling van een vriendschap die toekomst en leven geeft.”

 

Kom & Zie! 9 -11 Juni 2023

Ben jij degene die onze broederschap wil komen verrijken? De monniken van de abdij van Egmond nodigen je uit om dit pad te verkennen. Van 9 tot 11 juni 2023 geven we jou de kans om een weekend lang met ons mee te leven in onze abdij te Egmond.

Je treft bij ons een gemeenschap van monniken die leeft in vriendschap met Jezus, die samen bidt en werkt. Wij leven in eenvoud en dragen het lief en leed van de wereld in gebed met ons mee.  Wij hebben hart voor onze aarde en voor allen die haar bewonen. Deze dagen willen wij samen met jou op zoek gaan of we in de toekomst samen het evangelie vorm kunnen geven. We leiden je graag rond om alle aspecten van ons leven van binnenuit te leren kennen. Uiteraard zijn wij ook benieuwd naar jouw inbreng en vragen.

Jij bent onze gast en in alles is voorzien, je hoeft dus alleen maar jouw tandenborstel en je ziel mee te nemen. De ontvangst is vrijdag 9 juni tussen 15:00 uur en 16.30 uur. Het vertrek is zondag 11 juni om 15.00 uur.  Meld je aan via telefoon 072 5061415 0f mail naar: info@abdijvanegmond.nl .

(download hier de poster om in je parochie of gemeenschap op te hangen!!!)

Sint-Adelbertabdij
Abdijlaan 26 1935 BH
Egmond-Binnen

Gebed voor Stille Zaterdag

Gebed voor Stille Zaterdag:

 

Heer Jezus, Zoon van God,

Gij die onsterfelijk zijt, ligt nu,

als een sterveling in linnen gewikkeld,

red ons van vergankelijkheid en ondergang

 

(wij bidden U, verhoor ons)

 

Heer Jezus, Zoon van God,

Gij die het uitspansel hebt gegrondvest,

moet nu verblijven in de engte van het graf,

geef dat wij in ons hart een ruime woning bieden.

 

(wij bidden U, verhoor ons)

 

Heer Jezus, Zoon van God,

Gij die ons licht zijt en ons heil,

voor ons in een donker graf verborgen,

verlicht toch de duisternis van deze wereld.

 

(wij bidden U, verhoor ons)

 

Heer Jezus, Zoon van God,

Verheven op het Kruis hebt Gij allen tot U getrokken,

nu Gij zijt neergedaald in het graf, smeken wij U:

doe alle doden opstaan tot nieuw leven.

 

AMEN

Schrijvenderwijs

Tijdens de Kerst werden er veel mooie woorden met ons gedeeld. Een van die woorden die onze abt schreef kreeg een mooi antwoord terug. Bij deze delen we die graag met jullie als meditatieve overdenking.

Schrijvenderwijs

Inschrijven, opschrijven,

uitschrijven, afschrijven,

wie zal het zeggen?

Inschrijven, voorschrijven,

doorschrijven,

wie schrijft het langst?

Inschrijven,

als nummer of naam.

als pion of levende mens?

Inschrijven,

niet geweten, niet gekend,

tussen de regels

in Bethlehem.

Inschrijven, opschrijven,

met het opschrift:

“koning van de Joden”

ongeweten, onbegrepen,

onuitwisbaar waar.


Hierop kregen we onderstaande aanvulling die we jullie niet willen onthouden:

Nergens opgeschreven staan betekent:

onbekend, onbemind, geen document, geen verblijf,

vergeten, overleden.

Op de verkeerde lijst opgeschreven staan betekent:

gevangen, vervolgd, wachten zonder uitzicht,

verloren.

In het hart geschreven staan  betekent:

gekend, bemind, een naam, gezicht, 

een thuis.

In de palm van Zijn hand geschreven staan betekent:

geliefd kind, nieuw leven,

geboortelicht.

Kerstmis in de Abdij

U bent dit jaar met Kerstmis weer van harte welkom om onze abdijkerk te bezoeken. Daar is ook dit jaar weer een mooie kerstgroep opgebouwd waar u even een kaarsje kunt branden bij de kribbe. Hier een overzicht van onze tijden:

24 December Kerstavond

17:00 Vespers vooravond Kerst

20:00 Geen Completen

22:15 Kerstnachtwake ( Download hier de liturgie )

25 december Eerste Kerstdag

10:00 Hoogmis

(Hierna zijn de tijdens weer conform de gewone tijden. )

We streamen de Nachtwake, Hoogmis,Vespers en completen via ons Youtube kanaal.

© 2023, Abdij van Egmond Algemene voorwaarden