Voorwoord Abt

WEEK VOOR DE EENHEID

Iedereen kent wel zaken die soms lang blijven aanslepen of op de tafel blijven liggen. Zoiets zou je ook kunnen denken van de lange weg naar eenheid van de verdeelde kerken. Komt daar nog ooit iets van? Wie zal het zeggen?

Maar wij worden niet ontslagen van de plicht er steeds weer onze schouders onder te zetten, want het hoort tot het hart van het evangelie om te zoeken en ons in te zetten voor eenheid en vrede in het lichaam van Christus.

Woensdag 18 januari begonnen wij dan ook weer de gebedsweek voor de eenheid van de christenen. Wie die dag het gewone lectionarium voor de lezingen volgde, kreeg onverwacht een tekst aangereikt die voor deze gebedsweek gemaakt leek. Marcus 3,1-6 spreekt over een bijeenkomst in de synagoge waar Jezus een man met een verschrompelde hand geneest. Dat gebaar alleen al spreekt boekdelen. Genezen, helen en heel maken is de spil van Jezus’ leven. Hij ziet niet een man die iets mankeert, maar een man die nood heeft aan heel wording. En nog wel een hand, symbool van verbinding.

Hoe anders de Farizeeën. Zij gebruiken hun ogen om te zien of ze Jezus ergens van kunnen beschuldigen. Waar gebruik jij je ogen voor? En wanneer de man genezen is, horen wij geen instemmende woorden of dankzegging, maar een dodelijke zwijgen. Waar gebruiken wij onze tong voor?
Wat zou er gebeuren als wij ons in deze week voor de eenheid zouden toeleggen op het juiste gebruik van handen, ogen en mond. Zij zijn ons niet gegeven om te verdelen en af te breken, maar om gemeenschap te stichten, verbinding te leggen en handreikingen te doen. Bidden met het lichaam. Laat die gelegenheid niet voorbijgaan, we zullen er leven en vrede mee winnen.

Abt Thijs Ketelaars