Column
E E N O N R U S T I G E A U R A
Ik sta twee dagen per week in de abdijwinkel en kom dikwijls in gesprek met klanten. Vorig jaar zei ik tegen een mevrouw dat het mij verbaasde om te zien hoe snel de bomen weer groen werden dat voorjaar. Net alsof ze haast hadden.
“Natuurlijk hebben ze haast.” zei ze “ Vorige week hebben wij de klok toch vooruit gezet?”
Ik schoot bijna in de lach omdat ik dacht dat ze een grapje maakte. Ze keek mij echter ernstig aan. Volgens haar waren wij verkeerd bezig met dat gedoe. Want ook de dieren raakten er van in de war. Vogels moesten een uur eerder beginnen te fluiten en ook de eitjes moesten eerder gelegd worden. En wat dacht ik van de koeien? Die werden een uur eerder gemolken!
“Maar vogels, bomen en koeien hebben toch geen horloge waar ze op kijken om dan te ontdekken dat ze zich moeten haasten?” kon ik niet nalaten op te merken.
“Precies!” zei ze, “En daarom raken ze in de war.”
Die logica ontging mij eerlijk gezegd.
Toen ze daarna wilde afrekenen en haar pinpas geweigerd werd zuchtte ze diep.
“Het is weer zover” stelde ze vast. “ Dat komt door mijn aura!”
Weer kreeg ik de neiging om te gaan lachen. Maar nee, ik had iemand tegenover mij met een ernst die geen ruimte liet voor grappen of grollen.
“Mijn aura is momenteel te druk en dan wordt mijn pas geblokkeerd” werd mij uitgelegd,
“Ik betaal dus contant.”
“Het kan ook zijn dat u rood staat.” dacht ik stiekem.
Vervolgens vertelde ze mij dat ook roltrappen reageerden op haar te drukke aura. Want die gingen, zodra ze er gebruik van maakte, sneller lopen. Heb maar niet gezegd dat in het winkelcentrum waar ik woon wij ook zulke roltrappen hebben. Gaan pas sneller als er iemand op gaat staan.
Maar toch moest ik laatst op zo’n roltrap weer denken aan haar. Want onze haastige, inhalige manier van leven zet onze planeet behoorlijk onder druk. Net alsof wij onze horloges en klokken steeds maar verzetten en de aarde dit niet bij kan houden.
Wordt het niet tijd om pas op de plaats te maken? Niet vooruit hollen maar omkijken naar wat achter ons ligt en dreigt te verdwijnen?
God gaf ons de aarde en zag dat het goed was. En wat doen wij? Alles wat goed was verbruiken wij in sneltrein tempo. Daar raken de aarde en het klimaat behoorlijk van in de war. Vorige week zou ik mijn boodschappen betalen maar mijn pas werd geweigerd. Haalde de pas even langs mijn mouw. Daarna waren er geen problemen meer.
Wat was ik blij met mijn rustige aura!
Adriana Madderom