Een vaste burcht is onze God
De Bach-cantate ‘Ein feste Burg ist unser Gott’ (BWV 80) heeft deze psalm 46 wel tot een van de meest gekende gemaakt. Hij begint en eindigt met deze belijdenis.
Van het voorlaatste vers is wel de Latijnse versie het mooiste: vacate et videte quoniam ego sum Deus. Aan dit vers beantwoordt het devies van onze abdij DEO VACARE
De vertaling van Ida en Maria: laat af en beseft is wel correct, maar mist de gevoelswaarde van het Latijn. In het Engels: be still and see that I am God, is al rijker. Maar in `vacare’ in het Grieks `σχολαζειν’ zit zowel het loslaten van andere preoccupaties, als de toeleg op het ène besloten.
Daarvoor is de 40-dagentijd bijzonder geschikt: om los te laten, om vrij te komen van het bijkomstige, en om die vrijgekomen aandacht en energie te gebruiken voor toeleg op het wezenlijk, op het zoeken van de Heer.
Vrijkomen:
ruimte scheppen – In de maag, door soberheid in voedsel en drank, de praktijk die ieder het meest direct in verband brengt met `vasten’.
ruimte scheppen – In het hoofd, door af te zien van informatie die meer verstrooiend is dan de geest voedend, door terughoudendheid t.o. het gebruik van socials, van vermaak en ontspanning.
Ruimte scheppen- In het hart, en daar gaat het eigenlijk om, om de verbondenheid te voeden met de Heer, die ons uitnodigt op zijn weg.
Psalm 46 is in deze dagen waarin “de volkeren opstandig morren” en de aarde wordt ontwricht van bijzondere actualiteit.
Hij sterkt ons vertrouwen op God, de enige die de strijd kan neerslaan en de strijdwagens in vlammen doen opgaan, als wij onze ogen richten op zijn aanwezigheid, die Hij ons toont de daden des Heren, in zijn mensenliefde, zijn ontlediging tot het uiterste, de stromen van levend water die van Hem uitgaan en ons vernieuwen in zijn Pasen.
Moge de komende 40-dagentijd voor ons allen een heilzame tijd zijn waarin wij in ons leven ruimte maken voor de Heer, geduld en sterkte ontvangen om beproevingen te verdragen, en open komen voor de vreugde van zijn Pasen.
br. Gerard Mathijsen osb