Preek Paasdag 2024
Vannacht hebben wij met vuur, licht en water het nieuwe leven van Pasen verwelkomd en gevierd. En we maakten een hele reis door de Schrift waar wij hoorden hoezeer Gods weg met de mens een reis is van vallen en opstaan, van sterven en verrijzen. En als apotheose kwamen wij bij een graf dat leeg bleek te zijn en daarmee het leven van de leerlingen van Jezus overhoop haalde.
Ze hadden het niet verwacht, ze hadden het niet durven geloven. En wij, die het verhaal en zijn wervelend vervolg in de geschiedenis kennen, kijken daar misschien van op. Maar de dood aan het kruis, aan de schandpaal, wat is er erger en hopelozer? Dat is toch het einde van alles. En wat voor einde.
Het waren vrouwen, de mannen waren in geen velden of wegen te bekennen, die als eerste naar het graf gingen. Dat zij als eerste de boodschap van de opstanding vernamen, doet ons de oren spitsen. Vrouwen hadden in die dagen geen stem in het kapittel en hun woorden hadden geen wettelijk gezag. Waarom waren zij dan toch de eerste? Was het omdat ze niet in tel waren? Was het omdat de vrouw al sinds mensenheugenis de schuld voor dood en zonde in de schoenen was geschoven? Of was het misschien omdat een vrouw, in de persoon van Maria, ja had gezegd op Gods roep om ruimte te maken in haar schoot voor het woord van zijn barmhartigheid, vlees van haar vlees, gedragen en gekoesterd.
Vrouwen, ze zijn Jezus gevolgd, hebben voor hem gezorgd uit eigen middelen, zegt het evangelie, en waar de mannen zijn gevlucht bij de kruisiging, bleven de vrouwen op afstand staan.
En vanmorgen hoorden wij Johannes in het evangelie vertellen hoe Maria Magdalena de mannen ging wekken en naar het lege graf bracht dat voor hen allen een raadsel en een open boek was, maar één waarvan ze de tekst nog niet konden lezen. Daarvoor was de zalving en de lering van de Geest nodig.
Pasen, broeders en zusters, Gods mens geworden liefde is door geen dood vast te houden. Jezus, dat woord van de Vader, heeft in zijn menswording de dood niet ontvlucht. Hij heeft alles met ons gedeeld, ook de dood om ons nergens alleen te laten en Gods liefde sterker dan de dood het laatste woord te laten, ook toen het alles van hem vroeg.
Dat woord van het begin: er zij licht, er zij leven, het blijft zich een weg banen door de geschiedenis, het is vlees geworden en heeft onder ons gewoond. Het is de weg van alle vlees gegaan, maar heeft het van binnenuit getransformeerd. Door de adem Gods bewoond heeft het een spoor van licht door onze geschiedenis getrokken en is het door geen duister overwonnen, het is er doorheen gegaan.
Door de dood heen gegaan, teruggekeerd in de schoot van de Vader van wie hij was uitgegaan, is hij het leven zelf binnengegaan en heeft hij in zijn overgave ten einde toe ons zijn Geest gegeven, op dat wij als lichaam van Christus zouden leven als herboren mensen, mensen van hoop en van vergeving, de dood voorbij. Levend uit en op Gods adem zoals Jezus ons heeft voorgedaan.
Vannacht mochten wij in dat geloof twee mensen dopen en opnemen in de kerk. Nieuwe loten aan een boom die volgens sommigen vrijwel alleen dode takken heeft. Maar niets is minder waar. Die oude boom, die zijn wortels heeft in het paradijs, waar hij werd gevoed met levend water, die boom blijft nieuwe loten maken. En zo mogen wij ook vanmorgen een dopeling verwelkomen. Zo dadelijk zal Winnifred gedoopt en gevormd worden en als volwaardig lidmaat in de kerk worden opgenomen. Een nieuwe loot die op de oude stam wordt geënt en daarmee onze geloofsgemeenschap nieuwe vitaliteit schenkt. Reden tot dankbaarheid op deze Paasdag, reden tot het zingen van een alleluja. Reden ook om ons eigen doopsel met nieuw elan te beleven, want wij zijn elkanders ledematen en hebben daarmee ieder een eigen verantwoordelijkheid voor de vitaliteit van het lichaam van Christus.
In het evangelie hoorden wij hoe de zwachtels en de zweetdoek waren opgerold en weggelegd. Pasen is de dag waarop wij gedenken dat wij in de doop met Christus zijn bekleed, de oude mens hebben afgelegd, om als nieuwe mensen door het leven te gaan. Niet geschapen om als adam en eva een greep te doen naar de boom des levens om zelf heer en meester te zijn over het bestaan, maar om ons te laten enten op de levensboom die Christus is, die vruchten voortbrengt van actieve goedheid, van mededogen en van meeleven opdat allen deel krijgen aan de vrucht van het leven en God in alles zal worden verheerlijkt.
Laat ons dan nu Winnifred gaan dopen. Zij zal een nieuwe naam ontvangen. Elora, -God is mijn licht- ten teken van de nieuwe mens die zij in Christus wordt. Van de opgestane Heer belijden wij dat hij is Licht uit Licht. Datzelfde moge voor Winnifred gelden als zij gedoopt wordt en moge het voor ons allen gelden die vroeg of laat gedoopt zijn. Dat wij als kinderen van het Licht een teken van hoop mogen zijn in een wereld die uitziet naar nieuw leven. AMEN.
Abt Thijs Ketelaars
20240331 PAASDAG