Triduümblog: Liturgie in ’t groen
De hele gang naar Pasen heeft de bol van takken met de monniken, met ons meegereisd.
PASEN VAN DE HEER
Marcus 16
‘Op de eerste dag van de week, heel vroeg, toen de zon juist op was, gingen zij naar het graf.’
De hele gang naar Pasen heeft de bol van takken met de monniken, met ons meegereisd.
Nu is de bol opgeheven en rust op een basis van kronkelwilg.
Kronkelwilg want vanwege haar groeikracht staat ze symbool voor het nieuwe leven.
Een wereld in nood, en wat gunnen we haar even een moment rust.
Een moment rust om het moede hoofd, het jonge of dat oude lieve hoofd, op te heffen en Hem te aanschouwen in al haar verscheidenheid aan witte en gele anemonen, narcissen, tulpen en ranonkels.
Om nieuw leven te vinden, tegen alle pijn en wanhoop in.
Kronkelende wegen naar boven, maar met uitzicht op het kruis, teken van schuld die niet meer hoeft te worden voldaan.
Een zalig Pasen.
STILLE ZATERDAG
Johannes 19
‘Legden ze Jezus daarin’
De hele gang naar Pasen reist de bol van takken met de monniken, met ons mee.
Hoe teder, hoe verborgen ligt het aller dierbaarste.
Een bundel narcissen, verborgen in de bol.
De narcis, in deze symboliek niet die van de verwaande Narcissus die het leven liet toen hij zich maar over zijn spiegelbeeld bleef verwonderen, maar van nieuw leven in al haar glorie. De narcis als trompet om uit te roepen; ‘Hij is waarlijk opgestaan’.
Maar nu nog niet, nu nog verborgen maar voor wie zien wil, kijk maar goed.
GOEDE VRIJDAG
Johannes 18
‘Aan elke kant één, en Jezus in het midden.’
De hele gang naar Pasen reist de bol van takken met de monniken, met ons mee.
Vandaag horen we in de plechtige Lijdensherdenking het verhaal opgetekend door Johannes en Vader Abt zal ons het licht doen schijnen op de 3 kruisen.
De bol van takken staat vandaag in het midden met daarbovenop 3 geregen snoeren van rode tulpen.
Want hoeveel bloed moest er niet vloeien om een wereld in nood te redden.
Maar hoeveel bloed vloeit er ook nog heden ten dage.
We verbinden ons vandaag met alle leed door ziekte en bloedvergieten in onze naaste omgeving maar ook daarbuiten.
Moge het licht van Pasen wat nu vandaag en morgen nog verborgen ligt alvast schijnen in onze harten om door te kunnen op onze weg.
WITTE DONDERDAG
Johannes 13
‘Het avondmaal was begonnen’
De hele gang naar Pasen reist de bol van takken met de monniken, met ons mee.
Hij zat aan met de 12 volgelingen.
De bol is geplaatst in een witte schaal en dient als basis voor 13 witte tulpen.
Die wereld in nood kan niet zonder elkaar dienen, elkaar de voeten wassen en altijd maar weer samen breken en delen.
Dit is de dag van witte zachtheid.
Van witte zalf die wonden heelt.
Van witte koele handen op een klam voorhoofd.
Zodat we niet vergeten dat als we dienend delen, er vrede is voor alle mensen.
