Voorwoord Abt

December 2022

We zijn weer in de laatste maand van het jaar aanbeland, een moment om terug te kijken en vooruit te zien. Wat heeft het afgelopen jaar ons gebracht, of is het misschien beter te vragen: wat heb ik, wat hebben wij het afgelopen jaar gebracht? Die laatste vraag nodigt uit tot een gewetensonderzoek of wij onze tijd en onze talenten goed hebben besteed; wat hebben wij bijgedragen aan het behoud en de leefbaarheid van de aarde en de samenleving?
Natuurlijk mogen wij ook terugkijken om onze zegeningen te tellen, daar doen we zelfs goed aan. Want wie weet, blijken er toch meer te zijn geweest dan wij in ons gehaast bestaan hadden gedacht. Maar er is ook een terugkijken waarvan we ons ver moeten houden. De monastieke traditie drukt ons op het hart af te zien van vergelijken: hij of zij heeft meer gekregen dan ik, hij of zij heeft het beter getroffen. Daar winnen wij niets mee, en dat levert alleen maar verliezers op: wij zelf, die ons verongelijkt vinden en de ander die wij met een scheve blik of erger aankijken.
Laten wij het jaareinde tegemoet gaan met een open blik, dankbaar voor wat ons ten deel viel, en tegelijk met een frisse oogopslag zien waar wij in het nieuwe jaar kunnen bijdragen aan de broodnodige inzet voor het behoud en beheer van ons gezamenlijk huis zoals Paus Franciscus niet moe wordt te zeggen.

Misschien zijn er onder ons bij wie de moed in de schoenen zinkt bij alles wat er op ons afkomt. Maar in de adventsmaand  heeft de liturgie ons vaak teksten aangereikt waar sprake is van een twijg of jonge loot, van een oude stronk die tot leven komt. Wij werden bemoedigd om te midden van alle afbraak en onheil oog te hebben voor het nieuwe leven dat zich aandient in al zijn kwetsbaarheid.
Misschien hadden we het niet verwacht of durven wij er niet meer in geloven, maar juist met Kerstmis vieren wij hoe God met ons een nieuw begin maakt. Het is heel kwetsbaar en ligt in een stal. Het wacht erop  en het vraagt erom een volwaardige plek in ons midden te krijgen om heel ons bestaan te laten delen in de vreugde en de hoop die ons in dit kind gegeven wordt. Bij de afsluiting van het oude jaar wordt ons nieuw leven aangeboden, van Godswege. Laten wij het aannemen en met zorg omringen, alle dagen van het nieuwe jaar.

Abt Thijs Ketelaars