Voorwoord Abt

Een nieuwe start.

Inmiddels zijn we al een stuk op weg naar Kerstmis, feest van het licht. Maar het woord van de Schrift dat we deze week in de liturgie hoorden ‘wachter, hoever is de nacht?’, sluit in deze dagen misschien meer aan op onze ervaring. Ook dit jaar nog beperkingen door het virus, ook dit jaar nog de aarzeling om de problemen waarmee onze aarde kampt, met moed aan te pakken, ook dit jaar nog het onvermogen of het wegkijken van de roep om hulp aan migranten en asielzoekers (de onvermoeibare paus Franciscus heeft het ons in het voorbije weekend nogmaals gezegd, toen hij op Lesbos was. We kunnen ons dus niet verbergen achter de woorden ‘wij hebben het niet geweten’).  En de lijst zou als een ware litanie nog veel langer kunnen worden.

Hoe daar advent te vieren? Misschien toch de woorden van Johannes de Doper ter harte nemen. Hij spreekt van bekering, een woord dat tegenwoordig in tal van kringen niet op een vriendelijke ontvangst kan rekenen. Maar toch, wat zouden we niet winnen als we ons bekeren tot een nieuw begin, tot een nieuwe start. Zou het leven geen ander aanzicht krijgen, wanneer we de woestijn waarin we leven achter ons zouden laten, en nieuw land zouden inzaaien, elkaar niet verketteren en ook niet weglopen van onze verantwoordelijkheid, collectief en persoonlijk, om te bouwen aan een samenleving waar iedereen leven wordt gegund en gegeven, waar zorg wordt gedragen voor moeder aarde en zorg wordt geboden aan wie een veilige plek zoekt om te wonen. Waar we elkaar niet zien als tegenstanders of nummers die geen naam hebben, maar als mensenkinderen, de een niet minder dan de ander.

Niet realistisch, wereldvreemd, hoor ik achter mij al zeggen. Maar zou het ook de naam kunnen hebben van visioen of droom om voor te gaan, om je met huid en haar voor in te zetten als Johannes de Doper. Hij zette er zijn leven voor op het spel, opdat het Licht zou doorbreken in onze nacht.

‘Wachter, hoe ver is de nacht? ‘Laten we niet onverschillig blijven of moedeloos terzijde staan, maar het hoofd opheffen en met geloof en vertrouwen de weg volgen die Johannes ons wijst. Wie weet mogen we dan met Kerst de Morgenster begroeten.

Abt Thijs Ketelaars