De tranen van Adelbert
Op 2 juni 2023 was er in de tuin van de Abdij een speciale presentatie van de brouwerij Egmond. Ter gelegenheid van 450 jaar Alkmaars ontzet, en dus ook de verwoesting van de Abdij, hebben zij een speciale editie gebrouwen: ‘De tranen van Adelbert’.
Hierbij delen we met jullie de speech die Abt Thijs daarbij hield:
“Een hartelijke welkom aan u allen, en in het bijzonder aan de burgemeester van Alkmaar, mevrouw Schouten en aan de burgemeester van Bergen, de heer Voskuil. Wij waarderen uw aanwezigheid bij deze gelegenheid ten zeerste.
Wij zijn hier vandaag bijeen voor de presentatie van een bijzonder bier. Het bijzondere daarvan is niet alleen de smaak en de naamgeving, maar bovenal de aanleiding om deze koele drank te brouwen. Daarvoor moeten wij terug in de geschiedenis, en wel 450 jaar geleden. Toen werd er in onze streek op leven en dood gevochten. Dat resulteerde in een gebeurtenis met meerdere gezichten. Want de verwoesting van de abdij en het slot aan de Hoef op 7 juni 1573 was voor de ene partij een dag van tranen en voor de andere een dag van vreugde. Tranen in Egmond, en victorie in Alkmaar. Het was het einde van een geschiedenis en het begin van een nieuw verhaal van vrijheid. Maar ten koste van wat. Had het ook anders gekund? Die vraag is natuurlijk praten achteraf, maar toch.
Zij kwam bij mij op, omdat wij dit jaar niet alleen dit dramatische voorval van het einde van de oude abdij gedenken, maar omdat wij ook op het punt staan een jaar af te sluiten dat veel verder terug reikt in de geschiedenis. Op dinsdag 20 juni zullen de scholieren van de basisschool de Windhoek 1100 jaar geschiedenis een bijzonder slot geven. Zij zullen dan op de Adelbertusakker hun handgeschreven perkamenten teksten over vriendschap in een tijdscapsule plaatsen en dan inmetselen in de sokkel van het beeld van Eggo dat Jos Apeldoorn dit jaar gehakt heeft. Waarom dit gebeuren? Het sluit het jaar van de vriendschap af, waarin de school en wij met hen een bijzonder voorval uit het leven van Adelbert hebben herdacht.
In zijn levensverhaal wordt melding gemaakt van de vriendschap van Adelbert met Eggo. Die twee hadden een bijzondere band met elkaar. Eggo is de eerste Egmonder die wij bij name kennen en met het verhaal van hun vriendschap begint de Egmondse dorpsgeschiedenis niet met geweld en doodslag maar met een vriendschapsband tussen mensen. Kan het mooier? En wat nog opmerkelijker is, die vriendschap is grens overschrijdend, grens verleggend, want hierbij werd niet een plaatsgenoot in huis genodigd, maar een vreemdeling van overzee, want dat was Adelbert. Een vreemdeling die een vertrouwd en graag gezien gezicht werd. Die vriendschap heeft de tijd getrotseerd. En zo gedenken wij dit jaar dat precies 1100 jaar geleden het gebeente van Adelbert een nieuwe rustplaats kreeg. Het werd in processie overgebracht van de akker naar het nieuwe klooster. Dat getuigt van respect en eerbied voor een mensenleven, teken van een vriendschap sterker dan de dood. De kinderen van de Windhoek, de basisschool in ons dorp, weten ervan mee te praten. Een nieuw verhaal, dat aansluit bij het oude verhaal over die Egmondse vriendschap, veel ouder dan dat van de bloedige gebeurtenissen 450 jaar geleden.
Als wij vandaag geschiedenis schrijven in deze streek, en in ons land, zouden wij ons dan niet als de schooljeugd kunnen laten inspireren door dat oudere verhaal dat nog steeds pit en kracht bezit om grens verleggende banden te smeden, niet door geweld maar door elkaar aan te spreken en te ontmoeten als mensen met een unieke naam en gezicht? Mensen die het allemaal verdienen om in vrijheid en vrede te leven en te wonen.
Mogen de tranen van Adelbert die hier in een ver verleden werden vergoten en die hier nu onder een ander gesternte gebrouwen zijn ons eensgezind (rond de tafel brengen en) het glas doen heffen als teken en bezegeling van een vriendschap die toekomst en leven geeft.”