Kruis en opstanding

Vier evangelies zijn voor ons opgetekend in de Schrift. Bij alle gelijkenis kennen ze ook verschil in toon en timbre. Dat geldt met name ook voor het passieverhaal dat wij deze dagen horen. Lezen wij bij de ene evangelist “God mijn God, waarom hebt Gij mij verlaten”, bij een ander klinkt het “Vader in uw handen beveel ik mijn geest”. Een wereld van verschil zo lijkt het op het eerste oor. Maar valt er bij een aanhoudend luisteren met het oor van het hart ook niet eenzelfde grondtoon in te ontdekken, het hartstochtelijk verlangen naar Gods leven schenkende trouw? Nu eens opklinkend in de rauwe kreet van het verlies en dan weer in de stille overgave van het vertrouwen. Heeft ook Jezus niet zijn innerlijke weg gezocht tussen die twee toonaarden van het verlangen, dat ons allen als mens eigen is?
Wij leven in een veelstemmige kerk. Dat is een teken en waarmerk van leven in al zijn breedte, hoogte en diepte. Zou het geen Paasgang kunnen worden als wij bij het synodaal proces geen van de stemmen zouden ontkennen of het zwijgen opleggen, maar met de volgehouden aandacht van het hart in al die stemmen het verlangen zouden horen naar het leven in Gods licht, een herschapen bestaan voor al Gods kinderen?
De Geest die Jezus op zijn tocht heeft gedragen en bezield moge ook ons oog en oor geven voor die soms moeitevolle Paasweg.

Abt Thijs Ketelaars