Kerst in de Abdijkerk
De kreet van Kerst is een gebed om stilte
Ook dit jaar was de kerststal in de Abdijkerk te bewonderen. Wanneer je even de moeite nam om bij de stal te gaan zitten en het wonder op je in te laten werken mag het stil worden.
De Zoon van God die in deze wereld komt, vindt een plek waar dieren gaan eten. Het stro wordt het eerste bed voor Hem die zichzelf noemt; “het brood dat uit de hemel neerdaalt” (Joh 6,41). Het is dezelfde symboliek die Augustinus ook gebruikte toen hij schreef: “Gelegd in de kribbe, werd hij tot voedsel voor ons”.
Jozef en Maria, gezet in het licht. Jozef, de man die zichzelf opofferend, neerkijkt op het kind. Zich opofferend, maar ook tegelijkertijd ontfermend. Maria, verwonderend en verheugd om het leven gegeven aan een wereld in nood.
De gang naar de stal lag open. Open voor eenieder die het wonder wil omarmen.
De kersttijd in de Abdijkerk is dit jaar opgeluisterd door drie kransen en een guirlande in de abscis achter het altaar. Drie kransen staan voor de Drie-eenheid, verbonden door een guirlande, sterk als de dood zoals genoemd; Kan iemand er één overweldigen, twee zullen tegenover hem kunnen standhouden; en een drievoudig snoer wordt niet spoedig verbroken. (Pred 4:12)
12 Anthuriums voor de 12 apostelen die vele jaren later tijdens het gesprek op de Olijfberg uit de mond van het Mensenkind een terugblik op Kerst en een vooruitblik op de toekomst horen; Het teken van de Zoon zal aan de hemel verschijnen; Hij komt, bekleed met macht een luister. (Math 24)