Allemaal Gods kinderen

Terwijl ik dit schrijf liggen de vieringen van Allerheiligen en Allerzielen juist achter ons. Twee dagen met een rij van namen, mensen van dichtbij en veraf. Reisgenoten, ook al zijn ze gestorven. Ieder met zijn of haar eigen verhaal, van recente datum of in een ver verleden. En op 7 november krijgt één uit de rij nog een eigen feest, de heilige Willibrord, patroon van de Nederlandse Kerkprovincie. In Utrecht staat zijn standbeeld en die beeltenis nodigt ons uit om opnieuw stappen te zetten en over oude meningsverschillen heen te stappen. Willibrord zit er niet als bisschop in vol ornaat op het paard. Maar als monnik om voorbij te gaan aan strijdvragen en te zoeken naar het wezenlijke. Moge het woord dat hij verkondigd heeft ons opnieuw raken en zin en richting geven aan ons bestaan. Wij leven allen van genade en wij kunnen ons nergens op laten voorstaan. Het leven is en blijft een gave, hoe zwaar de klim soms ook is. Des te meer reden om elkaar te steunen, leven te gunnen en te geven. Niemand de deur wijzen of uitsluiten, want wij hebben allen één Vader die ze graag samen ziet aan één tafel. Dat zal een droom zijn.

P.S. Zaterdag 16 november 2024 zal Cor Butter, Egmonds wandelaar, om 15.00 uur in Benedictushof verslag doen van zijn voettocht naar Mekka. Hij zal ons deelgenoot maken van zijn vele ontmoetingen, allemaal Gods kinderen onderweg. Van harte welkom!