Preek 9 oktober 2022

ACHTENTWINTIGSTE ZONDAG dhJ; 9 oktober 2022.

Schriftlezingen: 2 Kon 5.14-17; 2 Tim 2.8-13; Luc 17.11-19.

Nog maar een minderheid van de gelovigen behoort tot de trouwe kerkbezoekers. Die mensen verdienen een pluim, wij moeten hen in ere houden. Zij houden het schip van de kerk drijvende. Dat moet zeker gebeuren: hulde aan ieder die trouw in het weekend naar de kerk komt. Hulde aan de gezinnen, aan de jonge mensen die deze gewoonte aanleren, aan hun ouders die hen daarbij voorgaan. Want wat gaat er boven een goed voorbeeld?

Er wordt heel veel geklaagd over het sluiten van de kerken. Inderdaad jammer, en een veeg teken. Want als het geloof verdwijnt, de verbinding met de Schepper, dan loopt de lucht uit onze banden; dan hobbelen we maar wat. Natuurlijk: het gaat niet om het stenen gebouw, het gaat om de levende gemeenschap. Maar die gemeenschap heeft een plek nodig. Mensen die een gezin willen stichten zoeken een huis. Ook een geloofsgemeenschap heeft nood aan een huis, een godshuis. Daarom hebben wij hier op 7 oktober, twee dagen geleden weer dankbaar de verjaardag van onze kerkwijding gevierd.

Lieve mensen: u weet dat allemaal. En wij waarderen enorm dat u trouw naar de kerk blijft komen.

Met de lezingen van vandaag kan de predikant meerdere kanten op: Hij kan laten zien hoe eenvoudig het is om God te gehoorzamen: de Heer vraagt geen moeilijke dingen. Op heel eenvoudige wijze kunnen wij gezond worden. Als wij geestelijk ziek zijn, melaats, onzuiver geworden: we hoeven ons maar onder te dompelen in het water van zijn barmhartigheid, we hoeven maar te geloven in het woord van de Heer, en wij worden genezen. En als wij met vertrouwen vragen verhoort Jezus ons gebed.

Een ander punt dat de predikant kan belichten is: dat God zijn goedheid niet beperkt tot zijn fanclub, tot de trouwe aanhang. Ik zou zeggen: tot de kerkgangers! Nee ook vreemdelingen worden door Hem met goedheid bejegend. Hij is barmhartig voor ieder die tot Hem komt. Dat is belangrijk voor ons christenen die te lang in een verzuilde samenleving hebben gezeten. Ieder was daar in zijn beperkte kringetje zeker van zijn eigen gelijk. De goede God was het exclusieve bezit van deze bepaalde en beperkte groep gelovigen.  Die belijdenis gaf je een ticket voor de eeuwige zaligheid. Wie en wat daar buiten viel gold als verloren. Gelukkig zijn de meest geloofsgroepen daar intussen wel overheen gegroeid . Maar dan doet zich een nieuw probleem voor: Waarom dan nog naar de kerk gaan? Als God voor iedereen even goed is, ja als het lijkt of de buitenkerkelijke nog een streepje voor heeft? Het verhaal van de genezing van Naäman wordt in de eerste lezing wel erg ingekort. Het loont de moeite om het in uw bijbel op te zoeken en te lezen.  Naäman was een Syriër, legeroverste van de koning van Aram te Damascus, lange tijd de voornaamste bedreiging van Israël. Zijn vrouw had een dienstmeisje dat was buitgemaakt bij een strooptocht. En zo iemand wordt door de profeet zonder slag of stoot op wonderbaarlijke wijze genezen. Begrijp dat maar eens. Mensen die zich met de interreligieuze dialoog bezighouden denken daarover na.

Het evangelie vertelt ons heel aanschouwelijk hoe Jezus op zijn weg naar Jeruzalem door een dorpje trekt, en hoe een groepje melaatsen daar lucht van krijgt. Zij snellen op Hem toe, realiseren zich dat zij afstand moeten houden om geen besmettingsgevaar op te leveren, en van verre roepen ze Hem om uitkomst: Jezus, Meester, ontferm U over ons!

En Jezus geneest hen, alle tien. Hoe moeilijk, ja onmogelijk het was om van melaatsheid te genezen leert ons de geschiedenis van Naäman. Jammer genoeg horen wij in de eerste lezing maar een klein stukje van het verhaal. Maar het was een groot, een heel groot wonder.

En nu gebeurt hier, letterlijk terloops, onderweg, en zonder enige ophef, zo´n wonder voor alle tien de smekelingen.

Een derde punt dat onderstreept kan worden, en ik denk dat het evangelie vooral dáárover gaat, is de dankbaarheid. Die blijkt moeilijk op te brengen. Maar één op de tien is daartoe in staat. En blijkbaar kan Jezus, die melaatsen gezond maakt, ja die doden opwekt, dat niet zonder ons klaar spelen. Dat moeten wij zelf doen, door in te spelen op de Goede Geest. Moge dat ons gegeven worden, mogen wij daartoe in staat zijn. Ook een reden om naar de kerk te komen. Om dank te brengen voor al het goede.

Ik wens U een gezegende zondag.,

Nieuwsbrief

Schrijf u vrijblijvend in en blijf op de hoogte van de activiteiten van Abdij van Egmond.

We respecteren uw privacy. Sint-Adelbertabdij zal uw e-mailadres nooit delen met derden.
© 2024, Abdij van Egmond Algemene voorwaarden