Preek 21 mei 2023

Zondag 7 na Pasen 2023

Zusters en broeders,

Tussen Hemelvaart en Pinksteren vieren we a.h.w. een kleine ad­vent van de H.Geest. Negen da­gen van verstilling en verwach­ting, een tijd van gebed, van biddend saamhorig­heid beleven.

De lezingen van deze zon­dag tussen beide hoogfeesten vormen een sterke eenheid.

Wij zien de leerlingen samen, met Maria de Moeder van Jezus en zijn broeders. Tijdens het leven van de Heer was daar nog onderscheid tussen. Toen de familie van Hem naar Hem zocht antwoordde Hij: Mijn moeder en mijn zusters en broeders zijn zij die naar Mij luisteren. Nu is er eenheid. Samen zijn zij in gebed.

En ontvangen zij de gave Gods waarvoor Jezus gebeden heeft in zijn laatste uren.

De Geest, die van de Vader uit­gaat, is immers krachtens zijn wezen niets anders dan beweging naar de Vader toe. In de heden­daagse theologie is een ten­denz, om in de Geest het vrou­we­lijke, moederlijke, zorgende, te erken­nen. Die stroming heeft zeker goede papieren in de kerkelijke oudheid en in heel de traditie, en kan ons spreken over God verrijken. Natuurlijk dienen wij daarbij te beseffen dat ons spreken over God altijd een stamelen blijft, dat wij met onze beelden zijn wezen nooit kunnen uitzeggen, en dat wij moeten vermijden van onze ideeën idolen te maken, want dan zitten we goed fout, of het nu mannelijke of vrouwe­lijke afgoden zijn.

 

In het Evangelie, hoorden we het begin van Je­zus’ Ho­gepriester­lijk gebed. Daarin bidt de Heer voor zijn leerlingen en voor allen, die door hun woord tot geloof zullen komen. Dit gebed veronderstelt dus dat de leerlingen zich moeite geven om de Naam van Jezus te verkondigen, en het evangelie te verbrei­den. Alle eeuwen door hebben mensen zich inderdaad van die opdracht gekwe­ten, en op velerlei wijze er gestalte aan gegeven. Predi­king en evange­lisatie, onderwijs, maat­schappe­lijke- en ziekenzorg zijn er uit voortge­vloeid, steeds inspelend op de actuele noden en kwalen van tijd , cultuur en samenleving.

Wat betekent het om de Naam van de Heer bekend te maken? Kennis van God is in de Bijbel geen theoretische, abstracte, geleerde, koude, cerebrale, professorale kennis van God. Je wordt geen goed christen, geen geestelijk mens, door theologie te bedrijven. In de Bijbel is kennis iets van het hart. De Schrift spreekt over “de gedachten van uw hart”. De gedachten van Gods hart zijn barmhartigheid en trouw. Als  christen leven, eeuwig leven bezitten wil zeggen God en zijn Zoon kennen met het hart, een liefdevolle, persoonlijke, intieme en diepe kennis. In zijn Eerste Brief zegt Johannes: “Wie niet liefheeft, kent God niet”. (4/8). Pas als wij God zo kennen, wordt God verheerlijkt. Daarom bidt Jezus: “Vader, verheerlijk mij, opdat mijn glorie tot uw verheerlijking is en alle vlees het eeuwige leven heeft, dat wil zeggen die liefdevolle kennis die alleen U verheerlijkt”.

Om die kennis te verwerven hebben wij een weg te gaan. De weg van het gebed. Deze dagen zijn aan dat gebed gewijd. Om het samen te beoefenen, ons te doordringen van Gods aanwezigheid in onze wereld, Gods betrokkenheid op zijn mensenkinderen. Alleen in dat licht is er toekomst voor de wereld, voor de samenleving. Alleen door ons verbonden te weten als kinderen van een zelfde hemelse Vader zullen wij erin slagen met elkaar om te gaan in onderling respect, met betrokkenheid op elkaar, blij met het succes van een ander, begaan met elkaars nood en verdriet.

Als biddende gemeenschap vinden wij onze ziel terug, individueel en als gemeenschap, als kinderen van de Schepper, de Eeuwige God, die wij dank zij Jezus onze Vader mogen noemen.

Is dat niet de hemel op aarde? Maar hoe te bidden? Dat kan op vele manieren. Ook hierbij is het van belang onze zintuigen te gebruiken: te kijken en te luisteren naar God, onze Schepper. Naar zijn werken van liefde en grootheid, en ons daaraan toe te vertrouwen. Wij zijn dikwijls druk met God te willen vangen in onze kategorieën, mannelijk of vrouwelijk. Zou het niet vruchtbaarder zijn te kijken en te luisteren wat de Eeuwige ons wil zeggen? Hoe zal het gebed zijn geweest van de apostelen en de leerlingen, samen met Maria, de moeder van Jezus en de vrouwen? Zij zullen in de heilige boeken hebben gelezen in het licht van de recente gebeurtenissen,  God hebben dank gebracht om Jezus, en gebeden om de troostende Geest, die Hij hun had toegezegd. Die is ook ons toegezegd, en zal ons zeker niet ontbreken als wij voor Hem ontvankelijk zijn.

Daarvoor kunnen en moeten wij individueel bidden, in de verborgenheid, in onze binnenkamer, maar ook door samen te komen, in de gemeenschap van gelovigen.  Zo te kunnen en te mogen bidden is een zegen, voor ons zelf en voor de wereld waarin wij leven. Alweer een paar jaar geleden zag ik in de vertrekhal van Schiphol een groep islamieten die samen hun gebed verrichten. Ik vond het indrukwekkend. En weet u dat zij dat hebben overgenomen van de christenen in vroegere tijd? Sint Benedictus schrijft nog voor dat broeders die ver weg zijn op het uur van het gebed ter plaatse hun knieën moeten buigen en hun gebedsplicht vervullen. Zo zal de Geest ons niet worden onthouden maar ons helpen, ons troosten en de weg tonen die wij mogen gaan en die leidt naar de volheid van Gods koninkrijk.

br. Gerard Mathijsen osb

Nieuwsbrief

Schrijf u vrijblijvend in en blijf op de hoogte van de activiteiten van Abdij van Egmond.

We respecteren uw privacy. Sint-adelbertabdij zal uw e-mailadres nooit delen met derden.
© 2024, Abdij van Egmond Algemene voorwaarden