Voorwoord Abt

 Vriendenbrief 

december 2024 

 In de vriendenbrief  bij de afsluiting van vorig jaar  sprak ik mijn zorgen uit over de ontwikkelingen die er op mondiaal en nationaal vlak gaande waren. Aan het eind van het jaar 2024 lijkt het er niet beter op te zijn geworden. De polarisatie is alleen maar toegenomen, datzelfde geldt voor het aantal slachtoffers van oorlog en geweld, de problemen rond het klimaat en moeder aarde. Ook in eigen land lijkt het steeds moeilijker om met elkaar in gesprek te gaan en te blijven om iedereen een plaats te geven aan de tafel van het leven. Je zou er mismoedig van kunnen worden als je het al niet was. Nee, het voorbije jaar geeft opnieuw reden tot zorg. Meer nog dan bij de afsluiting van het voorbije jaar. 

Maar laten we niet wanhopen. Terwijl het burgerlijk jaar nog naar het einde toeloopt, is het kerkelijk en liturgisch jaar al aan een nieuw begin begonnen. De kerk loopt dit keer voorop en terecht, want zij heeft in die donkere wereld een woord van hoop te bieden aan de wereld.  Met de advent die ons naar het kerstfeest leidt, reikt zij ons een tijd van wachten aan, een tijd om zorg te dragen voor het zaad van de hoop dat in de aarde valt en wacht op een hart en een hand die er zich om bekommeren. Zaad van de hoop, Gods Woord dat in en onder ons ontkiemen wil en tot leven komen. Het verhaal wordt al bijna tweeduizend jaar doorverteld. Soms lijkt het onder en tussen stenen  terecht te komen waar het geen wortel kan schieten, soms is er wel een ontluiken maar krijgt het verder niet de zorg die het nodig heeft, maar er blijken altijd ook weer plekken, harten waar het in goede aarde valt en waar het kleine zaad tot wasdom komt. 

Advent, tijd van een onooglijk zaad, tijd van wachten en verwachten, iets wat in onze samenleving een  kostbaar goed is geworden. Want wij willen alles op staande voet, vandaag besteld morgen geleverd. Maar dat is niet het recept waarmee echt menselijk leven gediend is. Dat kan maar tot wasdom komen bij de gratie van geduld, van kijken en luisteren, van oog hebben voor het kleine en kwetsbare.  

Advent, tijd van stil worden om het zaad van de hoop levenskansen te geven. Wij hebben allemaal nood aan een moederschoot waar het leven op zijn eigen ritme kan groeien en dat is in onze jachtige en geagiteerde samenleving geen vanzelfsprekendheid. Maar het zaadje van de hoop dat ons wordt aangereikt verdient tijd en aandacht om tot wasdom te komen.  

Advent, ons wordt een kind beloofd midden in een donkere en duistere wereld. Laat het bij ons een thuis vinden waar het opgroeien kan en tot spil wordt van een nieuwe mensheid, waar het leven wordt gediend en elk mensenkind ontvangen wordt als Gods eigen zoon.   

Namens de broeders een hoopvolle advent toegewenst, een zalig kerstfeest en een gezegend nieuwjaar.  

Br. Thijs Ketelaars,  abt