In de spotlight
‘Bij de kaarsen vertellen klanten je de meest bijzondere dingen’, zegt vrijwilliger Adrie Madderom, ‘mensen komen om een persoonlijke kaars te laten maken, met een naam, een bloem of een datum, voor een uitvaart of een doop of zoiets. Dat kan bij ons, heel mooi.’
Niet dat de kaarsen haar favoriete deel zijn van het winkelassortiment; ze vindt álles mooi. Ze heeft wel een favoriete tijd, en dat is de kersttijd, die duurt van november tot januari. ‘Dan is het extra gezellig.’
Adrie wil graag aan de lezers – wie weet wordt u ook vrijwilliger? – vertellen waarom ze het zo fijn vindt om op vrijdag en zaterdag van elf tot half vijf in de abdijwinkel te helpen: adviseren, de winkel netjes houden, afrekenen, en pakjes inpakken … heel veel cadeautjes mooi inpakken!
‘Het doet me goed. Het is altijd gezellig met collega’s. Ik kan met iedereen goed opschieten. Natuurlijk ga je weleens moe naar huis, maar dan slaap je lekker. Als we een hoge omzet draaien, nou, dan ga je zó tevreden naar huis!’
Stille dagen zijn het minst leuk, maar die zijn er in de abdijwinkel nauwelijks. Meestal is het druk, maar ze heeft er nooit last van, al staat er een rij bij de kassa en moet je toch elk pakje mooi inpakken.
En het staan, de hele middag, is dat niet zwaar? ‘Voor mij niet, ik heb gelukkig een goede gezondheid. En achter de balie staat een kruk waar je even kunt zitten.’
Via het kerkkoor Laudamus uit Oudorp, waarin ze zingt, en waarin ook broeder Steve zong, kwam Adrie terecht bij de abdij, waar broeder Steve toen coördinator van de winkel was. In 2017 begon ze als vrijwilliger. Ze gaat niet in de abdij naar de kerk, omdat ze op zondagochtend vaak zingt in de Laurentiuskerk. Ze is op latere leeftijd katholiek geworden, omdat ze zich thuis voelt bij de rituelen.
In de winkel kan ze klanten verrassen met haar Bijbelkennis, die ze heeft dankzij haar gereformeerde jeugd. Haar vader, die prachtig kon voordragen, las elke avond voor uit de Bijbel. Laatst vroeg een klant wat het visje betekende op de sleutelhanger die ze kocht. ‘Toen kon ik vertellen dat het Griekse woord ichthus vis betekent. Ichthus komt van de beginletters van Jezus Christus, Gods Zoon, en onze Redder. Het visje was een geheim teken waaraan christenen elkaar herkenden in de tijd van de vervolgingen.’
Op de vraag wat ze als vrijwilliger heeft geleerd, vertelt Adrie dat je in een winkel je mond moet houden als een klant onaardig is. Dat komt niet vaak voor, maar er heeft wel eens een meneer hard door de winkel geroepen dat de kazen hier duurder waren dan bij de Dekamarkt. En dan glimlach je maar wat…
Adrie Madderom wordt volgend jaar tachtig. Gelukkig voor ons, voelt ze zich nog niet oud. ‘Ik denk elke vrijdag- en zaterdagochtend: Ha, naar Egmond!’
Renee Braams