Vrede is in onze wereld ver te zoeken.
Machtsblokken strijden tegen elkaar.
Duizenden ontheemden, vluchtelingen…
Menselijke waardigheid lijkt ten onder te gaan
Op velen van ons heeft het een grote impact.
Het veroorzaakt angst, afkeer, moedeloosheid..
Waar gaat dat toe leiden?
Ja, er zijn gebeurtenissen
die ons leven ingrijpend kunnen veranderen.
De ene keer, gelukkig, omdat er iets prachtigs gebeurt,
de andere keer omdat ons iets heel ergs overkomt.
Beide zijn van invloed op ons leven,
kunnen ons leven veranderen, omvormen.
Rond 690 steken 12 monniken, onder wie Adelbert,
over naar het vaste land als pelgrims van hoop.
Zij gingen het avontuur tegemoet van het kennismaken
met vreemde mensen…
Op welke wijze is God in al dat gebeuren aanwezig?
Paulus is kort en duidelijk in zijn visie
hoe God aanwezig is in ons leven,
namelijk in zijn Zoon Jezus.
Aan de geloofsgemeenschap van Korinthe schrijft hij
dat wij één zijn met het bloed en het lichaam van Christus.
In al onze verscheidenheid zijn wij ten diepste en uiteindelijk
één met Hem en door Hem met zijn Vader.
Telkens als wij eucharistie vieren en brood en beker delen,
gedenken we dat.
De vraag die we onszelf kunnen stellen is:
zijn we ons daarvan bewust?
En hoe beïnvloedt dat ons leven?
Het moge duidelijk zijn dat dat het leven van Adelbert heeft gekleurd,
toen hij uiteindelijk hier aan de kust een hutje bouwde
en aanvankelijk het leven van een kluizenaar leidde…
en in zich opneemt wat hier in Kennemerland zich afspeelt.
Maar óns leven?
Juist om vandaag, Sacramentsdag,
ons de vraag te stellen of u en ik ons bewust zijn
van de betekenis, inhoud en consequentie van brood en wijn ontvangen.
Want deelnemen aan de eucharistie
te communie gaan
is toestaan dat Jezus mij doordringt met zijn manier van leven!
‘Ontvang wie je bent
en word wat je ontvangt’
zijn woorden van Augustinus uit de vijfde eeuw.
Hij zegt dat in de Paasnacht tegen mensen die pas gedoopt zijn
en die hij uitnodigt aan de Maaltijd van de Heer.
Word wat je eet, lichaam van Christus!
Dat betekent nogal wat.
Dat vraagt om je schouders te zetten
onder het kruis dat anderen dragen.
Dat vraagt er willen zijn
voor wie wegkwijnen in eenzaamheid,
aan angst dreigen ten onder te gaan;
wie dorsten naar levensvreugde,
en wie vertwijfeld zoeken naar levenszin.
Het doet een beroep op je
om je brood te delen met wie hongeren,
toekomst te bieden aan wie vastzitten in het verleden…
Pas dan zijn we wat we ontvangen:
Lichaam van Christus.
Maar hoe vaak bent u, ben ik, zijn wij ons dat bewust?
Vaak zijn we zo vol van onszelf dat we daarvoor geen ruimte hebben.
Verhalen en legendes over Adelbert
toont hem als iemand die niet op de voorgrond treedt,
niet vol is van zichzelf,
iemand, die mensen nabij is in eenvoud en bescheidenheid….
Maar goed dat we elke Eucharistieviering
beginnen met het bekennen van onze tekorten,
het bidden om Gods ontferming.
Niet om onszelf neer te drukken,
maar om weer in balans te komen
met mijzelf, de ander, met God.
Het Laatste Avondmaal.
Jezus en de apostelen gedenken de Uittocht uit het slavenoord Egypte
en zijn zich bewust van God die
ieder tot vrijheid en uittocht oproept.
Geen beter moment voor Jezus om met brood en wijn
duidelijk te maken waar hij voor staat.
Brood is hij geweest voor de hongerigen.
Daarin moeten zijn leerlingen, dus ook wij, Hem navolgen.
Hij reikt hen brood. Hij is het zelf,
Zij openen hun hand en ontvangen het.
Zij moeten doorgaan met wat Hij begonnen is..
Hij biedt de beker, Wijn is zijn bloed, zijn leven.
Zij worden bloedverwant.
Bloedverwant worden, misschien is dat nog wel het beste woord
om aan te geven wat ontvangen van brood en beker beoogt.
Brood en wijn,
Lichaam en Bloed van Christus
als levensvulling, levensvérvulling.
Dat is, zoals Hij
oog hebben voor wie voorbij gaan aan onze tafel,
hongerig, moe, verward, angstig, teleurgesteld.
Oog hebben voor wie snakken
naar een hand om vast te pakken,
naar voeten die hen vergezellen,
naar schouders die hun leed helpen dragen,
naar ogen die bemoediging en bevestiging uitstralen.
Nemen van het brood en de beker
is zo omgevormd willen worden
dat het levensprogramma van Jezus
mijn doen en laten bepaalt.
Mij onrustig maakt
om met zijn gedrevenheid aan de slag te gaan
Sacramentsdag.
Het gaat vandaag niet allereerst om wat er
met het brood en de wijn gebeurt,
maar ’t gaat er om wat er gebeurt mét u en mij!.
Neem en eet om te worden wat Hij ons aanreikt,
om lichaam van Christus te worden
en te doen wat Hij ons heeft voorgedaan.
Laat de heilige Adelbert ons tot voorbeeld zijn.
Opdat wij in navolging van hem al meer omgevormd worden
tot hartelijke mensen voor wie liefde tot de naaste
dichtbij en ver weg
het belangrijkste is..
tot mensen die bereid hun kennis en kunde in te zetten.
Dat is geheel overeenstemming met het oude gebed
in de Mis van Sint Adelbert gebeden wordt:
Goede God,
wek bij uw gelovigen dezelfde Geest op
waarmee U Sint Adelbert van dienst was.
Dat zullen wij,
vervuld van dezelfde geest
te beminnen wat hij beminde
en uit te voeren wat hij ons leerde.
Amen.
Peter Denneman ter gelegenheid van de jaarlijkse viering op de Adelbertusakker,