20230815 Maria Tenhemelopneming Apoc. 11,19a; 12,1-6a.10b; 1Kor. 15,20-26;Lc. 1,39-56
Het feest van Maria Tenhemelopneming zet vandaag een vrouw in het middelpunt, een moeder zelfs. Nu zijn moeders vaak de spil en bindende figuur in een gezin. Als de kinderen ruzie hebben, dan is zij degene die de koppen weer bij elkaar brengt. Maar tot ons verdriet en onze schande is de moeder die wij vandaag gedenken oorzaak van verdeeldheid geworden. Hoe is het mogelijk?!
Waar de moeder van Jezus ons samen zou moeten brengen op het feest, zien wij het tegendeel. Ondanks al haar zorgen voor haar kinderen kunnen die niet met elkaar aan tafel om haar te eren. Tragisch verhaal, dat veel zegt over de kinderen en helemaal niet strookt met het leven van deze moeder.
Gelukkig zien wij dat er tegenwoordig stappen worden gezet om elkaar beter te verstaan en ook Maria in nieuw licht te zien, zodat oude twistpunten over deze moeder worden opgeruimd en alle kinderen weer met elkaar leren omgaan zoals ware broers en zussen betaamt. Aan de moeder zal het niet liggen en zij ziet er reikhalzend uit dat ze allen weer onder haar schutsmantel ziet.
Is er reden om zo met elkaar te kijven en te twisten als het om deze moeder gaat? Heeft zij daar aanleiding toe gegeven? De eerste die daar de bewijsstukken voor aanlevert moet vermoedelijk nog geboren worden. Nee, het geruzie en de meningsverschillen over haar komen op rekening van de kinderen. Zij hebben haar door de eeuwen heen niet in hetzelfde klare licht gezien met alle gevolgen van dien.
Als wij vandaag de tenhemelopneming van Maria vieren is het niet om andere broers en zussen uit de christelijke familie de les te lezen of in een verdomhoek te plaatsen. Die tijd is hopelijk voorbij. Wij vieren Maria om haar eigen waarde en haar weg in de geschiedenis van God met ons mensen. En dat doende geven wij God alle eer om wat Hij in haar en door haar aan ons mensen heeft gegeven. Maria is dus geen concurrent van God en ook niet van hem die uit haar is geboren. Wie op die tour meent te moeten gaan, doet er goed aan bij haar in de leer te gaan, want macht en aanzien staan niet in haar blazoen.
Wij geven in de viering van vandaag klank en kleur aan ons geloof dat de levensweg van Maria zijn voltooiing heeft gevonden in God. Hoe weten wij dat? Wij weten niets, maar wij kijken naar dit leven dat zich met hart en ziel, met lijf en leden aan God heeft gegeven, dat enkel ruimte heeft geboden aan Gods inwoning, dat ja heeft gezegd op de aanzoek en moeder is geworden van Jezus, Gods mensgeworden liefde in ons midden. ‘Zie de dienstmaagd van de Heer, mij geschiede naar uw woord’, dat is geen woord om over te strijden, maar om dankbaar het hoofd voor te buigen. Zij was niet uit op status of gewin, zij heeft naar het leven geluisterd dat aan de deur van haar hart klopte en er ja op gezegd zonder te weten wat het haar allemaal brengen zou. Zij heeft God vertrouwd op zijn woord.
En dat ja van het begin, dat ‘mij geschiede naar uw woord’, was niet iets voor een ogenblik of voor negen maanden zwangerschap, het was een woord voor het leven. Dat is geen vanzelfsprekendheid zoals wij allen weten. Een woord van trouw is immers bij alle zegen, bij tijden ook een kruis. Want haar weg, onze weg, loopt niet altijd zoals wij het hadden verwacht of wensen. Waar kies je dan voor, welk leven dien je dan? Maria droeg een geheim met zich mee, waarvan zij gaandeweg heeft ontdekt wat het van haar vroeg. Het kind in haar schoot heeft haar leven op zijn kop gezet. Zij heeft Jezus groot gebracht, zij heeft hem ongetwijfeld het eerste abc van het geloof waarin zijn thuis was, bijgebracht. En toen zij op de bruiloft te Kana zei ‘doet maar wat hij u zeggen zal’, toen was het als sprak zij haar eigen fiat van zoveel jaren eerder nogmaals uit. Háar geloof en haar geloof in hém. Hij had het van geen vreemde. Zo is haar levensweg dienst aan het leven met al wat dat met zich meebrengt. Voor haar geen eerste plaats, ze heeft die nooit gezocht en er zijn dan ook nauwelijks woorden van haar overgeleverd. Heeft zij zich weggecijferd? Misschien is dat geen goede woordkeus alsof zij zelf niet aan het leven is toegekomen. Nee, zij heeft haar heel eigen roeping vervuld. Dat ja van het begin heeft haar leven bepaald en het is een lied geworden dat nog dagelijks wordt gezongen.
Zo is zij haar weg gegaan en met de jaren heeft zij Jezus zien groeien en zijn heel eigen weg zien gaan. Een weg die voor zoon en moeder een kruisweg is geworden. Voor de een was het een weg van tasten en zoeken om de innerlijke stem van de Vader te volgen en voor haar een weg van overgave aan wat onbegrijpelijk was. Maar ze bleef zijn moeder en ging tot onder het kruis om hem niet alleen te laten. En in dat laatste uur kreeg zij nogmaals een roeping, toen haar zoon haar op het kruis een opdracht toevertrouwde: zorg te dragen, moeder te zijn voor de leerlingen die hij achterliet, moeder van de kerk te zijn.
Vandaag vieren wij de voleinding van dit leven dat een leven lang in dienst heeft gestaan van de zoon van Gods genade. Van aankondiging tot dood was zijn leven haar leven. Wij geloven dat haar leven dan ook zijn voltooiing vindt in het leven van de zoon. Haar fiat is opgenomen in dat van haar zoon. Hij heeft haar thuisgebracht zoals hijzelf door de Vader is opgenomen, thuisgebracht om zijn trouw tot in de dood . Maria, zij heeft het leven gedragen en de levende heeft haar gedragen tot waar wij allen hopen te worden thuisgebracht, geschapen om te leven in het Licht. AMEN.
Abt Thijs Ketelaars