De wereld op z’n kop!

Volgens goede gewoonte stonden wij tijdens de voorlezing van het evangelie, zusters en broeders. Als u gezeten had dan was u zeker naar het puntje van uw stoel geschoven. De woorden van Jezus waren en zijn revolutionair! Lucas heeft in de zogenaamde veldrede een aantal uitspraken van Jezus samengebracht die de kern van zijn boodschap samenvatten. Wij kennen de Bergrede in het evangelie volgens Mattheus, en vinden veel ervan terug hier bij Lucas. Woorden van Jezus, waarin Hij de wereld op zijn kop lijkt te zetten, waarin Hij een werkelijkheid voor ons opent, die zo heel anders is dan waaraan wij gewoon zijn. Raadgevingen, uitdagingen die zicht geven op een nieuwe manier van met elkaar omgaan, op een nieuwe wereld, op de wereld waarvan Hij droomt, die Hij “het koninkrijk van de Vader” noemt, het koninkrijk der hemelen.  Als we die woorden beluisteren schudden we misschien het hoofd en denken bij ons zelf, en misschien zeggen we het wel hardop “dat is toch niet realistisch, dat is niet van deze wereld!” En dan hebben we groot gelijk, in elk geval kunnen we rustig stellen: “het is niet van onze wereld.” Jezus spreekt van de wereld zoals die Hem voor ogen staat, de wereld zoals Hij door de  Schepper is bedoeld. Helaas, vanaf  het begin lijkt het niet helemaal gelopen te hebben volgens de plannen van de hemelse Vader, vanaf het begin is de mens ontspoord, heeft  hij zich niet willen houden aan de opdracht waarmee hij op de wereld werd gezet , luisterde hij liever naar een slang dan naar zijn Heer. Toch heeft God de mens nooit losgelaten, Hij is tot de mensen blijven spreken door de profeten, ten slotte door zijn Zoon. Die heeft het niet gelaten bij woorden. Hij zelf is Gods Woord, en Hij onthoudt ons niet zijn woord, Gods Woord, maar Hij vertaalt het ook in zijn leven, Hij laat zien wat het betekent door zijn zelfgave, door de aanvaarding van het kruis. Dat is een harde werkelijkheid, maar het is de weg die naar het eeuwig geluk leidt. De heiligen zijn daarin onze voorbeelden. God zelf is het grote voorbeeld. Hij leert ons leven als mensen van vòòr de zondeval, als paradijselijke mensen. Als mensen die niet reageren op de influisteringen van de slang, die zich niet laten sturen door aardse redeneringen en aardse belangen, maar die leven vanuit het hart. Het hart dat gericht is op God, dat bewoond is door zijn Heilige Geest dat niet reageert op een stimulans van buitenaf, maar zich laat richten door Gods woord van binnenuit. Enkele maanden geleden heeft paus Franciscus zijn vierde encycliek gepubliceerd, gewijd aan het goddelijk hart van de heer: DILEXIT NOS: Hij heeft ons liefgehad.

Paus Franciscus schrijft: « In een wereld waarin alles wordt gekocht en verkocht lijkt het gevoel van eigenwaarde van de mensen steeds meer afhankelijk te zijn van wat ze kunnen vergaren met de macht van geld. We worden voortdurend gedwongen om te blijven kopen, consumeren en onszelf af te leiden, gevangen in een vernederend systeem dat ons ervan weerhoudt verder te kijken dan onze directe en nietige behoeften. De  liefde van Christus heeft geen plaats in dit perverse mechanisme, maar alleen die liefde kan ons bevrijden van een krankzinnige jacht die geen ruimte meer heeft voor een gratuite liefde. De liefde van Christus kan onze wereld een hart geven en liefde nieuw leven inblazen, waar we ook denken dat het vermogen om lief te hebben definitief verloren is gegaan.

Hij schrijft:

« In de hedendaagse samenleving lopen mensen het risico hun centrum te verliezen, het centrum van hun eigen zelf. Inderdaad, de mannen en vrouwen van onze tijd raken dikwijls in de war en verscheurd, bijna verstoken van een innerlijk principe dat eenheid en harmonie in hun leven en daden kan creëren. Onze omgeving, de media mikken op onze instincten..

Dierbare zusters en broeders, zover mogen wij het niet laten komen. Wij hoorden in deze viering over de grootmoedigheid van David. Hij was een man naar Gods hart, juist omdat hijzelf hart toonde: moed, en ook grootmoedigheid. Hij wist wat zwakheid was, in menselijke zwakheid heeft hij ook gezondigd. Maar hij toonde berouw en ontving vergiffenis. Zijn wij in staat de grootmoedigheid van God na te volgen? Blijven wij mensen hun fouten nadragen?

Wij zijn geroepen om hemelse mensen te zijn. Aardse mensen kiezen voor strijd, maken oorlog, voeden de haat, blijven anderen hun fouten nadragen. Jezus nodigt ons uit om radicaal anders in het leven te staan, als mensen die zich voorbestemd weten tot eeuwig leven, als paradijselijke mensen. Het evangelie zegt: “De maat die gij gebruikt zal men ook voor u gebruiken” Moge het voor ieder van ons een volle maat zijn, aangestampt en overlopend.

Amen.

Br. Gerard Mathijsen

Lezingen: 1 Samuel 26 2-33 /  1 Korinthe 15, 45-49 /  Lukas 6, 27-38